Η Αντίληψη για την κατανόηση των διαστάσεων

  Επανάσταση: Επιστήμονες «είδαν» την τέταρτη διάσταση!Δύο ομάδες επιστημόνων, έδειξαν ότι μια τέταρτη χωρική διάσταση θα μπορούσε να εκτείνεται πέρα ​​από τα όρια του πάνω και κάτω, αριστερά και δεξιά, προς τα εμπρός και προς τα πίσω.Είμαστε συνηθισμένοι να υπάρχουμε σε τρεις χωρικές διαστάσεις με μια επιπλέον διάσταση χρόνου καθώς κινούμαστε εντός του Σύμπαντος, αλλά, συνδυάζοντας δύο ειδικά σχεδιασμένες 2D δομές, δύο ξεχωριστές ομάδες ερευνητών –μία στην Ευρώπη και μία στις ΗΠΑ– κατάφεραν να δουν μια τέταρτη χωρική διάσταση αξιοποιώντας αυτό που είναι γνωστό ως κβαντικό φαινόμενο Hall ( quantum Hall effect), μια συγκεκριμένη μέθοδο περιορισμού και μέτρησης ηλεκτρονίων.«Φυσικά, δεν διαθέτουμε ένα 4D χωρικό σύστημα, αλλά μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στην 4D φυσική του κβαντικού Hall χρησιμοποιώντας ένα λιγότερων διαστάσεων σύστημα, επειδή ένα σύστημα περισσότερων διαστάσεων κωδικοποιείται σε πολυπλοκότητα δομής», ένας ερευνητής στις ΗΠΑ, ο Mikael Rechtsman από το Penn State University, δήλωσε στο Gizmodo. Χάρις σε κάποιους μάλλον προηγμένους υπολογισμούς –ο οποίοι κέρδισαν το βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 2016– γνωρίζουμε ότι το κβαντικό φαινόμενο Hall υποδεικνύει την ύπαρξη μιας τέταρτης χωρικής διάστασης.“Ίσως μπορούμε να βρούμε νέα φυσική σε τέσσερις διαστάσεις και στη συνέχεια να σχεδιάσουμε συσκευές με τις οποίες θα εκμεταλλευθούμε την φυσική της ανώτερης αυτής διάστασης, αποκομίζοντας οφέλη για τις χαμηλότερες διαστάσεις”.Με άλλα λόγια, ακριβώς όπως ένα τρισδιάστατο αντικείμενο δημιουργεί μια δισδιάστατη σκιά, οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να παρατηρήσουν μια τρισδιάστατη σκιά που μπορεί να δημιουργείται από ένα αντικείμενο τεσσάρων διαστάσεων – ακόμα κι αν δεν μπορούμε να δούμε αυτό το ίδιο το τετραδιάστατο αντικείμενο. Τέτοιες μελέτες θα μπορούσαν να ξεκλειδώσουν νέες ανακαλύψεις για τις ίδιες τις βασικές αρχές της επιστήμης.Αυτό που επιτυγχάνουν τα νέα αυτά πειράματα είναι να μας δώσουν μια εικόνα των επιπτώσεων που μπορεί να έχει αυτή η τέταρτη διάσταση στην γνώση του φυσικού κόσμου.Το πείραμα της ευρωπαϊκής ομάδας περιελάμβανε άτομα που ψύχονταν κοντά στο απόλυτο μηδέν και διατάχθηκαν σε πλέγμα 2D μέ χρήστη λέιζερ, το οποίο πλέγμα περιγράφηκε από τους ερευνητές ως «φωτονικός κρύσταλλος τύπου “αυγοθήκης”».Με την προσθήκη επιπλέον λέιζερ, η ομάδα ήταν σε θέση να εφαρμόσει μια κβαντική “αντλία φορτίου” για να διεγείρει τα παγιδευμένα άτομα και να τα κινεί. Ελαφρές διακυμάνσεις της κίνησης οι οποίες εντοπίστηκαν από τους ερευνητές ταιριάζουν με τον τρόπο που ένα τετραδιάστατο φαινόμενο Hall θα αποκλίνει – προσθέτοντας βάρος στην πιθανότητα να προσπελαστεί μια τέταρτη χωρική διάσταση.Το αμερικανικό πείραμα χρησιμοποίησε επίσης λέιζερ, αυτή τη φορά για να ελέγξει το φως καθώς διέρχεται από ένα μπλοκ από γυαλί. Ρυθμίζοντας το φως ώστε να προσομοιώσουν την επίδραση ενός ηλεκτρικού πεδίου στα φορτισμένα σωματίδια, μπόρεσαν και πάλι να παρατηρηθούν οι συνέπειες ενός 4D κβαντικού φαινομένου Hall.Φυσικά, δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε δια ζώσης αυτόν τον τετραδιάστατο κόσμο – είμαστε κολλημένοι σε 3D χώρο – αλλά οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η κβαντική μηχανική θα μπορούσε κάπως να μας δώσει μια εικόνα του, επεκτείνοντας έτσι την περιορισμένη αντίληψή μας για το Σύμπαν. Ένας τρόπος να φανταστούμε τι σημαίνει αυτό είναι το βίντεο αυτό, όπου προσομοιώνει τον χώρο μας σε έναν χώρο δύο διαστάσεων και μας υποδεικνύει την πλεονεκτική θέση αυτού που κινείται σε μία διάσταση παραπάνω.

Κάτι απίστευτα περίπλοκο θα τολμήσουν να κάνουν στο ερευνητικό κέντρο CERN και σε περίπτωση που πετύχει θα ξαναγραφτούν όχι μόνο τα βιβλία της Φυσικής αλλά και της Φιλοσοφίας.
Στη Γενεύη, λοιπόν, υπάρχει ο γνωστός Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) με τους επιστήμονες να ετοιμάζονται να εκτοξεύσουν τα επίπεδα ενέργειας του σε μια προσπάθεια να ανιχνεύσουν μαύρες τρύπες, σημάδι πολυ-σύμπαντος.
Στα πλαίσια του πειράματος, είναι πιθανό να υπάρξει διαρροή... βαρύτητας του δικού μας σύμπαντος σε κάποιο παράλληλο, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Το πείραμα μπορεί να δώσει ενδείξεις για την ύπαρξη διαστάσεων πέρα από τις τέσσερις γνωστές: το μήκος, το πλάτος, το βάθος και τον χρόνο.
Το συγκεκριμένο πείραμα είναι βέβαιο πως θα πυροδοτήσει σενάρια κινδυνολογίας από τους επικριτές του LHC, με πολλούς κινδυνολογούντες να προειδοποιούν πως η λειτουργία του επιταχυντή σωματιδίων σε τόσο υψηλές ενέργειες μπορεί να σημάνει το τέλος του... σύμπαντός μας με τη δημιουργία μιας μαύρης τρύπας.
Στην πραγματικότητα όμως, το πείραμα μπορεί να δώσει ενδείξεις για την ύπαρξη διαστάσεων πέρα από τις τέσσερις γνωστές: το μήκος, το πλάτος, το βάθος και τον χρόνο. Σύμφωνα με τους ερευνητές του CERN, μόνο η βαρύτητα μπορεί να περάσει από το ένα σύμπαν σε άλλες διαστάσεις. Αν αυτές οι "άλλες" διαστάσεις υπάρχουν, τότε οι επιστήμονες πιστεύουν πως θα μείωναν την ενέργεια παραγωγής μαύρων τρυπών.
Ο Αχμέντ Φαράγκ Αλι τονίζει πως αν ανιχνευθούν μαύρες τρύπες στο LHC με τα προβλεπόμενα επίπεδα ενέργειας, τότε θα αποδειχθεί η ύπαρξη παράλληλων συμπάντων/διαστάσεων.
«Αν οι μαύρες τρύπες δεν ανιχνευτούν στα προβλεπόμενα επίπεδα ενέργειας, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει τρία πράγματα. Είτε ότι δεν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις, είτε ότι είναι μικρότερες από ό,τι περιμέναμε, είτε ότι οι παράμετροι πρέπει να τροποποιηθούν»

Στον εσωτερισμό  της φιλολογικής άποψης έχουμε επίσης κάποια προσέγγισει για τις διαστάσεις κλπ......

Λένε πως οι διαστάσεις έχουν σχέση με το ανθρώπινο σώμα, αλλά ακόμη εν έτι 2021 δεν μπορούν πράγματι οι επιστήμονες να είναι σίγουροι για οτιδήποτε αφορά το ανθρώπινο σώμα ή γενικά την αντίληψη των διαστάσεων στη φυσική γη και στο σύμπαν 

Υπάρχουν πολλές απόψεις και ανακαλύψεις ας αρχίσουμε την αναζήτηση μας αρχικά μέσα από μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση των επτά σωμάτων  , όπως από αυτό που αποκαλούν (τσάκρα) μια σανσκριτικά λέξη που σημαίνει τροχός  

Η εξήγηση είναι ότι το ανθρώπινο σώμα μπορεί να σχετίζεται με τα τσάκρας  και αυτά να του δίνουν τη δυνατότητα να υπάρχει μέσα από αυτά τα σημεία σε άλλες διαστάσεις όταν βέβαια τα ενεργοποιήσει 

Αυτά τα επτά συν ενα Τσακρα  ενεργοποιούνται όταν φωνοποιούμε τα μάντρα ( Ι,Ε,Ο,ΟΥ,Α,Μ,Σ )  

Τα τσάκρας αναφέρονται από τους Ινδούς, είναι γνωστά με το όνομα που αυτοί έδωσαν και πρόκειται για επτά ενεργειακά όργανα που βρίσκονται μέσα στην δομή του τετραδιαστατικού μας σώματος. Αναφέρονται επίσης και σαν «κύλινδροι».
Δεν είναι δυνατόν να βρεθούν σε υλική μορφή. 

Εντούτοις υπάρχουν, αλλά σε σχεδόν αδρανή κατάσταση και υπολειτουργούν. 

Έχουν μια αντιστοιχία με τις επτά βασικές διαστάσεις ή Κόσμους του σύμπαντος. Επίσης αντιστοιχούν με τους επτά βασικούς αδένες εσωτερικής έκκρισης του ανθρώπινου σώματος.

Όταν ενεργοποιείται ένα τσάκρα ταυτόχρονα μπαίνει σε υπερ-λειτουργία ένας αδένας. 

Τότε ο οργανισμός ανταποκρινόμενος στην έκκριση των ουσιών του αδένα, αναζωογονείται και σταματάει η φθορά του.
Λόγω της βαθιάς υποσυνείδητης κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε, κάθε ένα από τα όργανα αυτά μπαίνει σε λειτουργία ανάλογα με το πόσο διαλύεται το Αγαπημένο μας Εγώ και απελευθερώνεται η εγκλωβισμένη Ουσία, μετατρεπόμενη σε Συνείδηση. 

Για να συμβεί αυτό πρέπει επίσης να βάλουμε σε μία «τάξη και ισορροπία», τις τρεις βασικές δυνάμεις-λειτουργίες μας:

1) Τις συνειδητές λειτουργίες μας, που εκφράζονται μέσα από το κεντρικό εγκεφαλονωτιαίο νευρικό σύστημα. Το κεντρικό νευρικό σύστημα πρέπει να λειτουργεί σαν «εργαλείο» του Θεϊκού Πνεύματος.

2) Τις διανοητικές λειτουργίες μας, που εκφράζονται μέσα από το παρασυμπαθητικό σύστημα. Πρέπει να συνεργαστεί με το πρώτο για να μπορέσει να χαλιναγωγηθεί το τρίτο.

3) Τις υποσυνείδητες, ασυνείδητες και ενστικτώδεις λειτουργίες μας, που εκφράζονται μέσα από το συμπαθητικό σύστημα. Το συμπαθητικό σύστημα, ελεύθερο από τις υποσυνείδητες αγκυλώσεις του, πρέπει να λειτουργεί σαν «εργαλείο» του αστρικού σώματος.

Υπάρχουν επτά αδένες, στενά συνδεδεμένοι με τα επτά τσάκρας, τα οποία είναι με την σειρά τους στενά συνδεδεμένα με τις επτά «εκκλησίες» της σπονδυλικής στήλης. 

Οι εκκλησίες αυτές αναφέρονται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη. 

Όταν η Ιερή Φωτιά του Πνεύματος (η Κουνταλίνη) ανεβαίνει σταδιακά στην σπονδυλική στήλη ενεργοποιείται η εκκλησία (στην οποία φτάνει) και το αντίστοιχο τσάκρα μαζί με τον αδένα. 

Η ανύψωση επιτρέπεται μέσα από την συνεργασία των τριών βασικών νευρικών συστημάτων που περιγράψαμε πιο πάνω.

Για την δημιουργία του σύμπαντος, χρησιμοποιήθηκαν πέντε είδη ενέργειας. Αναφέρονται από τους προγόνους μας με τα ονόματα < Αέρας, Φωτιά, Γη, Νερό και Αιθέρας >. Η ανάπτυξη των τσάκρας του σώματος μας επιτρέπει τον σταδιακό χειρισμό αυτών των ενεργειών.

1ο) τσάκρα ¨"  Το τσάκρα Μuladhara βρίσκεται στην βάση της σπονδυλικής στήλης, και θεωρείται το θεμέλιο όλου του συστήματος. Η λέξη Μουλαντάρα είναι στη σανσκριτική γλώσσα  MULHADARA  Μούλαντάρα - (Εκκλησία - Έφεσος ) -(Τοποθεσία - Κόκκυγα ),τέταρτος ιερός σπόνδυλος. -( Ικανότητα - Κουνταλίνη ) . -(Κυβερνάει - Χώμα) . -(Αδένας ,πλέγμα - Σεξουαλικοί όρχεις και Ωοθήκες Πλέγμα Κόκκυγα ).- (Χρώμα - Κόκκινο) - (ΠΈΤΑΛΑ - 4 ) Για να το ενεργοποιήσουμε προφέρουμε το μάντρα Σ παρατεταμένα  εκπνέοντας  έτσι ΣΣΣΣΣΣσσσσσσσσσσσσσσσςςςςςςςςςςς   
ΕΦΕΣΟΣ: Η πρώτη εκκλησία είναι η εκκλησία της Εφέσου. Ευρίσκεται στην κοιλότητα του κόκκυγα. Μέσα σ' αυτή υπάρχει το ιερό φίδι, το μεταλλικό φίδι, το μπρούτζινο φίδι που θεράπευσε τους Ισραηλίτες στην Έρημο.
Όταν ανοίγεται αυτή η εκκλησία, αποκτούμε ισχύ επάνω στα ηφαίστεια και τους σεισμούς και επάνω στα όντα που ζουν κάτω από το έδαφος. Η ενεργοποίηση αυτού του τσάκρα μας επιτρέπει τον χειρισμό της ενέργειας της Στοιχειώδους Γης.

2ο) Τσάκρα   SWADISTANA = Σαναδιστάνα (Εκκλησία της Σμύρνης ) - (Τοποθεσία -Προστάτης ,Μήτρα )-(Ικανότητα - Μετατροπή Αστρικό Λευκή Μαγεία )- Κυβερνάει - Νερό )- Αδένας Πλέγμα - Προστάτης Μήτρα Επινεφρίδια Προστατικό Πλέγμα ) (Χρώμα -Κόκκινο του αίματος) -(Πέταλα -6) Για να το ενεργοποιήσουμε προφέρουμε το μάντρα Μ μμμμμμμμμ   

ΣΜΥΡΝΗ: Όταν το φίδι φτάσει στον προστάτη ξυπνάει την δεύτερη εκκλησία της Σμύρνης και αποχτούμε ισχύ επάνω στο νερό και τις καταιγίδες.Η ενεργοποίηση αυτού του τσάκρα μας επιτρέπει να δημιουργούμε με τα Στοιχειώδη Νερά της ζωής.

3ο Τσακρα 

MANIPURA , Μαλιπούρα - Εκκλησία  της Περγάμου -Τοποθεσία ομφαλός ,όγδοο θωρακικό - Ικανότητα τηλεπάθεια - Κυβερνάει φωτιά - Αδένας Πλέγμα συκώτι ,σπλήνα , πάγκρεας -Χρώμα  γκρι -Πέταλα 10 - Μαντρα  ΟΥ ΟΥ ουουουου 

Το τσάκρα αυτό σχετίζεται με τον μεταβολισμό και το πεπτικό σύστημα, το πάγκρεας, τα επινεφρίδια και τον φλοιό τους, καθώς και με το συκώτι, την σπλήνα, την χοληδόχο κύστη και το νευρικό σύστημα. Η θεότητα που ανταποκρίνεται στο τσάκρα αυτό είναι ο Άγκνι, ο θεός της ενέργειας, ο αγγελιαφόρος των θεών και ο αποδέκτης των θυσιών και μεταβιβαστής τους προς τους άλλους θεούς.Συμβολίζεται , με ένα κύκλο που μέσα του υπάρχει εγγεγραμμένο ένα τρίγωνο του οποίου οι πλευρές είναι κόκκινες και είναι το σύμβολο της φωτιάς. Μέσα στο τρίγωνο είναι χαραγμένος ο ίερός του ήχος ‘ραμ’, ενώ μέσα στην τελεία, στο επάνω μέρος του γράμματος, που βρίσκεται έξω από το τρίγωνο είναι ο θεός Ρούντρα, που είναι κόκκινος και άσπρος. Γύρω από τον κύκλο υπάρχουν 10 πέταλα, μαύρα ή μπλε σκούρα, ή κίτρινα ή κόκκινα με μπλε σκούρα ή μαύρα γράμματα μέσα τους που αντιστοιχούν στην πνευματική άγνοια, την δίψα, την ζήλια, την προδοσία, την ντροπή, τον φόβο, την αποστροφή, την αυταπάτη, την ανοησία και την θλίψη.

ΠΕΡΓΑΜΟΣ: Όταν το ιερό φίδι υψωθεί στο κεντρικό κανάλι της σπονδυλικής στήλης στο ύψος του ομφαλού, η τρίτη εκκλησία, η εκκλησία της Περγάμου ανοίγεται. Εμείς τότε αποκτούμε ισχύ επάνω στις αστραπές, στην φωτιά και στα ενεργά ηφαίστεια. Μπορούμε να διατάξουμε τα ηφαίστεια και να μας υπακούσουν. Μπορούμε να διατάξουμε την φωτιά και η παγκόσμια φωτιά μας υπακούει.Η ενεργοποίηση αυτού του τσάκρα μας επιτρέπει την κυριαρχία πάνω στην Στοιχειώδη Φωτιά.

4ο) Τσακρα

ANAHATA Αναχάτα -Εκκλησία της Θυατείρας -Τοποθεσία Καρδιά ,όγδοο αυχενικό -Ικανότητα διαίσθηση έμπνευση χινας ,αστρικο  -Κυβερνάει  Αερας - Αδένας Πλέγμα Καρδιά (Θύμος) καρδιακό πλέγμα -Χρώμα Ζωντανό Κόκκινο -Πέταλα 12 -Μάντρα ΟΟΟΟΟοοοοο  Απεικονίζεται σαν άνθος του λωτού με 12 πέταλα.

Μέσα του διασταυρώνονται δυο τρίγωνα, ένα με την κορυφή προς τα κάτω και ένα με την κορυφή προς τα πάνω, σχηματίζοντας ένα shatkona, έναν εξάγωνο αστέρα, όπου, περίπου στο κέντρο του υπάρχει μια καπνώδης περιοχή.Ο εξάγωνος αστέρας, σαν ινδουιστικό σύμβολο αντιπροσωπεύει την ένωση του αρσενικού με το θηλυκό. Ειδικά εδώ συμβολίζει την ένωση του Υπέρτατου Όντος (Purusha) με την Μητέρα Φύση (Prakriti), που συνήθως αντιπροσωπεύονται από τον Σίβα και την Σάκτι.Η θεότητα που εδρεύει στην περιοχή αυτή είναι ο τετράχειρας Βαγιού, ο κύριος των Ανέμων, γνωστός και σαν Πράνα (η αναπνοή), ο οποίος καβαλά μια αντιλόπη, που είναι το ζώο αυτού του τσάκρα.Η ιερή συλλαβή του τσάκρα αναχάτα είναι το μάντρα “yam” και η θεότητα αυτής της συλλαβής είναι ο Isha (ή άλλως αποκαλούμενος Ishvara) που σημαίνει την Υπέρτατη Ψυχή. Τα 12 κόκκινα πέταλα του λωτού αντιστοιχούν σε 12 vrittis (ψυχικές ευαισθητοποιήσεις που διαταράσσουν την συνείδηση), την λαγνεία, την απάτη, την αναποφασιστικότητα, την μετάνοια, την ελπίδα, την ανυπομονησία, τον πόθο, την αμεροληψία, την αλαζονεία, την επάρκεια, την διάκριση και την περιφρόνηση.To αναχάτα, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι το τσάκρα της ανώτερης θέλησης, απ’ όπου μπορεί κανείς να παίρνει αποφάσεις, απελευθερωμένος από τα δεσμά των κατωτέρων τσάκρας, («ακολουθώντας την καρδιά του», όπως λέγεται) βασισμένος στον ανώτερο εαυτό του και όχι στα ανεκπλήρωτα συναισθήματα και επιθυμίες της κατώτερης φύσης του. 

ΘΥΑΤΕΙΡΑ: Όταν το φίδι φθάσει στην καρδιά η εκκλησία της Θυάτειρας ανοίγεται. Αυτή η εκκλησία μας δίνει ισχύ επάνω στους κυκλώνες στους ανέμους και στους τυφώνες. Η εξέλιξή του, δίνει την ικανότητα της προαίσθησης και επιτρέπει συνειδητή έξοδο στο αστρικό. Επίσης μπορεί κανείς να κατακτήσει την «κατάσταση Χίνας». Είναι μια ικανότητα με την οποία είναι δυνατόν να μεταφερθεί το φυσικό σώμα σε οποιοδήποτε μέρος. Τίποτε δεν μπορεί να εμποδίσει κάτι τέτοιο, ούτε κάν μία φυλακή.

5ο) Τσάκρα 

VISHUDA  Βισούδα  -Εκκλησία των Σαρδέων -Τοποθεσία Λάρυγγας ,τριτο αυχενικό -Ικανότητα ,Μαγικό αυτί ,Αντιληπτισμός Συνθετισμός - Κυβερνάει Αιθέρα - Αδένας Πλέγμα Θυροειδής ,Παραθυροειδής (2) Φαρυγγικό πλέγμα - Χρώμα Εντονο μπλε -Πεταλα 16 - Μάντρα ΕΕΕΕΕεεεε . 

Το βισούντχα, το τσάκρα του λαιμού, είναι το πέμπτο από τα κύρια τσάκρας και τοποθετείται στην περιοχή του λαιμού, στη βάση του λάρυγγα. Επειδή συνδέεται με τον ήχο και την ομιλία, σχετίζεται με το στόμα και τα αυτιά, όπως (λόγω της θέσης του) και με τον θυρεοειδή αδένα, στο ενδοκρινικό σύστημα του ανθρώπου, ο οποίος επίσης βρίσκεται στην περιοχή της βάσης του λαιμού και παράγει ορμόνες απαραίτητες για την ανάπτυξη και ωρίμανση. Υπερβολικό στρες και φοβίες, όπως και φοβία (δειλία) της εξωτερίκευσης της ομιλίας, λέγεται ότι επηρεάζουν το τσάκρα του λαιμού και μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα του θυρεοειδούς. Το τραγούδι είναι ένας ακίνδυνος και ωφέλιμος τρόπος για την τόνωση του τσάκρα του λαιμού, ενώ αντιθέτως το τρίψιμο ή ένα χτύπημα στην περιοχή αυτή μπορεί να καταστεί επιβλαβές Παρ’ ότι θεωρείται και αποκαλείται «το μπλε τσάκρα» περιγράφεται σαν λευκό με 16 ρόδινα ή καπνισμένα πέταλα, ενώ στο κέντρο του, μέσα στο περικάρπιό του υπάρχει ένα ανεστραμμένο προς τα κάτω μπλε τρίγωνο, στο κέντρο του οποίου βρίσκεται μια λευκή κυκλική περιοχή σαν πανσέληνος. 

Αυτή η περιοχή αντιπροσωπεύει το στοιχείο του αιθέρα, ενώ αντιπροσωπεύεται από την θεότητα Αμπάρα. Ο θεός Αμπάρα είναι επίσης λευκός, με τέσσερα χέρια, καθισμένος πάνω σε έναν άσπρο ελέφαντα. Ο ελέφαντας είναι το ζώο που αντιστοιχεί σε αυτό το τσάκρα.Ο ήχος μαντρά του τσάκρα βισούντχα είναι η συλλαβή «χαμ» που αναγράφεται επάνω του, ενώ επ’ αυτής βρίσκεται η θεότητα Σαντασίβα, με τα 5 πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν τις πέντε αισθήσεις.Το βισούντχα τσάκρα είναι γνωστό σαν κέντρο κάθαρσης, όπου ρέει το νέκταρ αμρίτα διαχωριζόμενο στην αγνή μορφή του και σε δηλητήριο. Συνδέεται με την δημιουργικότητα και την αυτό-έκφραση.

Πιστεύεται ότι όταν το βισούντχα είναι κλειστό επιφέρει φθορά και θάνατο, ενώ αν είναι ανοιχτό μετατρέπει τις αρνητικές εμπειρίες σε σοφία και μάθηση. Η επιτυχία ή αποτυχία της ζωής ενός ανθρώπου λέγεται πως εξαρτάται από την κατάσταση αυτού του τσάκρα, δηλαδή εάν είναι καθαρό ή μολυσμένο. Το αίσθημα ενοχής μπλοκάρει αυτό το τσάκρα και δεν επιτρέπει στην κουνταλίνη να το διαπεράσει και να κινηθεί προς τα επάνω.

Όπως είπαμε και ανωτέρω, σχετίζεται με τον αιθέρα, την ακοή και την δράση της ομιλίας.

Ο διαλογισμός πάνω σ’ αυτό το τσάκρα επιφέρει απόκρυφες δυνάμεις, απομακρύνει ασθένειες, το γήρας και κινδύνους.

ΣΑΡΔΕΙΣ: Όταν το ιερό φίδι φθάσει στο ύψος του λαιμού μπορούμε να ακούσουμε την ομιλία των αγγέλων, τις λέξεις των ψυχών των νεκρών κλπ. Λάρυγγας. Μαγικό αυτί, ακούμε τις φωνές των όντων από τους ανώτερους κόσμους. Αυτή είναι η εκκλησία των Σάρδεων. Η πλήρης ανάπτυξη αυτού του τσάκρα επιτρέπει την αθανασία του φυσικού σώματος

6ο) Τσακρα

AJNA Αχνα  -Εκκλησία της Φιλαδέλφειας -Τοποθεσία Κενό ανάμεσα στα φρύδια Μεσόφρυδο ,Πρώτο αυχενικό- Ικανότητα Διόραση - Κυβερνάει -----.--Αδένας Πλέγμα , Βλεννογόνοι ,πλεγμα της καρωτίδας,Υπόφυση -Χρώμα Καθαρό λευκό - Πέταλα 96 - Μάντρα Ιιιιιιιιιιιιιιι  

ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ: Όταν το ιερό φίδι ανυψωθεί μέσω της σπονδυλικής στήλης και φθάσει στο ύψος του φρυδιού /μετώπου/ τότε μπορούμε να δούμε πράγματα του άλλου κόσμου: αστρικά φώτα των ψυχών των νεκρών, αρχαγγέλους, σεραφείμ, δυνάμεις, αρχές, θρόνους κλπ. Αυτή είναι η εκκλησία της Φιλαδέλφειας.Γνωστό ως Άτζνα, τσάκρα του μετώπου, τρίτο μάτι, μάτι της σοφίας, τσακρα του εσωτερικού ματιού, τσάκρα του ελέγχου. Το έκτο τσάκρα βρίσκεται ένα δάχτυλο πάνω από τη ρίζα της μύτης, στο κέντρο του μετώπου και ανοίγει προς τα εμπρός.Σύμβολα: Λωτός με 96 πέταλα | Βασική αρχή: Γνώση του είναι | Αντιστοιχία με μέρη του σώματος: Πρόσωπο, μάτια, αυτιά, μύτη, κεντρικό νευρικό σύστημα, ιγμόρεια.Το μάτι της Σοφίας. Βρίσκεται στο μεσόφρυδο. Όταν αφυπνίζεται ενεργοποιείται η υπόφυση. Αποκτιέται έτσι η ικανότητα της διόρασης.

7ο) Τσάκρα

SAHASRARA Σαχασχαρα  -Εκκλησία της Λαοδικείας Τοποθεσία ,Κορώνα -Ικανότητα ,Πολυόραση Κεραία μεταδότη -Κυβερνάει ---,- Αδένας πλέγμα ,Επίφυση -Χρώμα χρυσαφί (ΔΑΣΚΑΛΟΙ) Βιολετί οι άλλοι -Πεταλα 972 - μάντρα ΙΙιιιιιιι   Γνωστό ως Σαχασράρα, τσάκρα του στέμματος, κέντρο τη κορυφής, λωτός με τα χίλια πέταλα. Το έβδομο τσάκρα βρίσκεται στο κέντρο του κεφαλιού, στο ψηλότερο σημείο του και ανοίγει προς τα πάνω.

Χρώμα: Βιολετί, Λευκό και Χρυσό | Σύμβολα: Λωτός με 1000 πέταλα * | Βασική αρχή: Καθαρότατο Είναι | Αντιστοιχία με μέρη του σώματος: Εγκέφαλος. Αδένες: Επίφυση |

*Το σύμβολο του 7ου τσάκρα είναι ένας λωτός με 1000 πέταλα. Εδώ να θυμηθούμε την θεά Σέντζου Κάνον για την Ιαπωνία ή Αβαλοκιτεσβάρα για την Ινδία με τα χίλια χέρια.  Ανοιχτός Νους, Υπερβατικός Νους. Βλέπουμε λοιπόν ξανά την σύνδεση της αρμονίας της φιλοσοφίας των τσάκρα με τις πολεμικές τέχνες και τον ασιατικό πνευματισμό εν γένει.

 Ναντι

Τα νάντι αποτελούν τα ενεργειακά αγγεία από τα οποία διατρέχει η πράνα, η ενέργεια όπως είπαμε παραπάνω, μέσω των τσάκρα σε ολόκληρο το σώμα. Τα νάντι είναι αντιστοιχία των φλεβών που τρέφουν με ενέργεια όλο το σώμα, κρατώντας μας σε αρμονία.

Εκκλησία της Λαοδίκειας. Επηρεάζει την επίφυση. Όταν αφυπνίζεται αποκτούμε την πολυόραση. Τότε μπορούμε να μελετάμε την Μνήμη της Φύσης, τα Ακασικά αρχεία. Ο άνθρωπος πλέον μπορεί να χρησιμοποιεί τις πέντε Στοιχειώδεις Ενέργειες και να «κινεί βουνά»

ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ: Όταν το φίδι φθάσει στο ανώτερο μέρος του κρανίου η εκκλησία της Λαοδικείας ανοίγει. Αυτή είναι το διαμαντένιο μάτι. Αυτός που ανοίγει το μάτι γνωρίζει όλα τα πράγματα του ουρανού και της γης. Γίνεται τρομερός. Βλέπει παντού. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην γνωρίζει. Μετά από αυτό η ψυχή ενώνεται με τον Εσώτερο και γίνεται ένας Δάσκαλος, προφήτης, σοφός, φωτισμένο ον, καθηγητής εξουσίας.

Όταν η ψυχή έχει ενωθεί ολοκληρωτικά, απόλυτα με τον Εσώτερο τότε μετατρέπεται σε άγγελο. Οι Άγγελοι είναι τέλειοι άνθρωποι.

Ο άνθρωπος, έχοντας το ίδιο σχέδιο και τα ίδια υλικά κατασκευής με το σύμπαν, είναι λογικό ότι έχει μία επταδιάστατη δομή. Έτσι το φυσικό σώμα του έχει επτά βασικούς αδένες και επτά τσάκρας. Αυτό όσον αφορά το φυσικό σώμα του. Όμως υπάρχουν άλλα έξι «σώματα» αποτελούμενα από λεπτότερα είδη ύλης και ενέργειας. Όλα έχουν την ίδια κατασκευή με το φυσικό σώμα. Αποτελούνται όμως από λεπτότερα είδη ενέργειας και είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα και ανενεργά.

ΤΑ ΕΠΤΑ ΣΩΜΑΤΑ
Σύμφωνα με τον νόμο που αναφέρει ο Ερμής ο Τρισμέγιστος στον Σμαράγδινο Πίνακα, όπως είναι πάνω έτσι είναι και κάτω. Επομένως η ανθρώπινη δομή είναι επταπλή όπως και του σύμπαντος. Και όπως το σύμπαν έχει επτά κόσμους, έτσι και ο άνθρωπος έχει επτά σώματα. Το κάθε ένα από τα επτά αυτά σώματα, όταν λειτουργεί, επιτρέπει στον Μύστη να κινηθεί στον αντίστοιχο Κόσμο. Έτσι έχουμε φυσικό σώμα και μπορούμε να κινηθούμε στον φυσικό κόσμο. Αλλά επειδή δεν έχουμε αστρικό σώμα δεν μπορούμε να κινηθούμε στον αστρικό κόσμο. Επομένως υπάρχει ανάγκη να το κατασκευάσουμε.
Λόγω της ύπαρξης του Εγώ, που μας απορροφά ενέργειες, έχουμε σχετικά ανεπτυγμένο μόνο το φυσικό σώμα. Στους εσωτερικούς κόσμους κινούμαστε με τα Σεληνιακά σώματα του Εγώ, δηλαδή με σώματα-φαντάσματα-σκιές χωρίς ουσιαστική ύπαρξη. Όταν αρχίζουμε να διαλύουμε το Εγώ τότε αρχίζουμε να αποταμιεύουμε ενέργειες. Στην αρχή οι ενέργειες αυτές θεραπεύουν και επιδιορθώνουν το φυσικό σώμα. Έπειτα θεραπεύεται το αστρικό φάντασμα μετατρεπόμενο σε Αστρικό Σώμα. Τότε ο άνθρωπος γίνεται ικανός να κινείται συνειδητά στον Αστρικό Κόσμο.
Αυτό συνεχίζεται σώμα προς σώμα μέχρις ότου γίνει κατορθωτό να ενωθεί ο άνθρωπος με τον Εσώτερο, στον Κόσμο του Απόλυτου.
Με την εσωτερική δουλειά πάνω στον εαυτό μας, καταστρέφονται τα σεληνιακά σώματα φαντάσματα και στην θέση τους δημιουργούνται τα Ηλιακά ή Ανώτερα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι. Η σύσταση, η δομή του φυσικού σώματος του διανοητικού ζώου έχει ως εξής:

Στο καμπαλιστικό δέντρο λένε πως υπάρχουν 10 διαστάσεις που είναι οι πάνω και οι κάτω 

Υπέρδιαστάσεις και Υποδιαστάσεις 

                     ΤΑ   ΣΕΦΙΡΟΤ

 

ΣΕΦΙΡΟΤ                                  ΚΑΒΑΛΙΣΤΙΚΟ                        ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ

                                                          ΟΝΟΜΑ                                     ΟΝΟΜΑ

 

KETHER                                HA JOT HA KADOSH                       ΣΕΡΑΦΕΙΜ 

CHOKMAH                                   OPHANIM                                 ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ

BINAH                                           ARALIM                                        ΘΡΟΝΟΣ

CHESED                                       HASMALIM                               ΚΥΡΙΑΡΧΙΕΣ

GEBURAH                                    SERAPHIM                              ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΕΣ

TIPHERETH                                 MALACHIM                              ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ

NETZACH                                      ELOHIM                                  ΠΡΙΓΚΙΠΑΤΑ

HOD                                             BENI ELOHIM                           ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ

JESOD                                            CHERUBIN                                 ΑΓΓΕΛΟΙ

 MALKUTH                                      ISCHIM                                  ΜΥΗΜΕΝΟΙ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΑΣΗ

Οι μεγάλοι εσωτερικοί ερευνητές ήταν σε θέση να καταλάβουν ότι έχουμε δέκα αυτόνομα μέρη στην δική μας ύπαρξη, που εκπληρώνουν τις λειτουργίες τους στην τάξη που πρέπει και σύμφωνα με την αντίστοιχη διάσταση.

Στο πρώτο μέρος έχουμε KETHER – CHOKMAH -BINAH, το οποίο είναι το ίδιο όπως λέγετε: Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο έχουμε: CHESED, το οποίο είναι ο Οικείος, GEBURAH, η Θεία Ψυχή και το TIPHERET, την Ανθρώπινη Ψυχή.

Στο τρίτο επίπεδο έχουμε: NETZACH, το Νοητικό Σώμα, HOD, το Αστρικό Σώμα, JESOD, το Ζωτικό Σώμα και το MALKUTH, το Φυσικό Σώμα.

Καθένα από αυτά τα σώματα είναι μια έκφραση της Θεότητας.
Όπως έχουμε πει, το ανθρώπινο ον ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι ένα μυστήριο.

Τα μεγάλα σοφά άτομα της ιστορίας έχουν μιλήσει για εκείνο το μυστήριο και μας έχουν προσκαλέσει να στοχαζόμαστε σε εκείνες τις μεγάλες και διάσημες φράσεις, όπως: "ΑΝΘΡΩΠΕ, ΓΝΩΡΙΖΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ."

Θα επιθυμούσαμε να υπογραμμίσουμε ότι δεν είναι εύκολο να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και ότι αυτό είναι δυνατό μόνο μέσω της αυστηρής φυσικής, διανοητικής και ψυχολογικής πειθαρχίας.
Θα μιλήσουμε γενικά για τα χαρακτηριστικά των δέκα εσωτερικών διαστάσεών μας .

-KETHER Ο Πατέρας, ανώτατη τελειότητα, η καλοσύνη όλης της καλοσύνης,
το πρώτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, (ο Πατέρας). Αυτός που ψεύδεται,
αμαρτάνει ενάντια στον Πατέρα ο οποίος είναι Αλήθεια.

-CHOKMAH, Ο Χριστός, δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας. Αυτός που μισεί, αμαρτάνει ενάντια στο ΧΡΙΣΤΟ που είναι Αγάπη.

-BINAH, Το Άγιο Πνεύμα. Τρίτο πρόσωπο της Ιερής Τριάδας. Αυτός που εκσπερματώνει, αμαρτάνει ενάντια στο Άγιο Πνεύμα που είναι αγνότητα και ο δωρητής της ζωής.

-CHESED, Ο Οικείος, το Εσωτερικό Είναι. Αυτός που λατρεύει τα είδωλα, ψεύδεται, μισεί ή εκσπερματώνει, αμαρτάνει και αποσύρεται από τον Οικείο του.

-GEBURAH, Η Θεία Ψυχή. Αυτός που σκοτώνει τη ζωή σε οποιαδήποτε από τις εκφράσεις της, ή χύνει το σπέρμα του, αποσύρεται από τη Θεία Ψυχή του και δεν μπορεί να αφυπνίσει τη συνείδηση.

-TIPHERET, Η Ανθρώπινη Ψυχή. Αυτός που χύνει το σπέρμα του, μισεί και έχει κακή θέληση, αμαρτάνει ενάντια στην ψυχή του, επειδή αυτή δεν μπορεί να εκφραστεί και αυτό το πρόσωπο θα συνεχίσει τη ζωή του σαν ένας άκαρδος.

-NETZACH, Εσωτερικός Νους. Αυτός που δεν μπορεί να υπερνικήσει τα πάθη του, τη λαγνεία , τα ζωώδη ένστικτα, δεν θα μπορεί ποτέ να χριστικοποιήσει το νου του και θα ζήσει πάντα ως σκλάβος σε ένα φαντασματικό νου.

-HOD, Αστρικό Σώμα. Αυτός που δεν μπορεί να υπερνικήσει τα βασικά του πάθη, την λαγνεία , τα ζωώδη ένστικτα και τον μίσος, ποτέ δεν θα μπορεί να έχει την κυριαρχία πέρα από το αστρικό σώμα του και θα ζήσει βυθισμένος σε έναν βαθύ ύπνο και με πολύ λίγη κατανόηση του εαυτού του.

-JESOD, Ζωτικό Σώμα. Αυτός που κάνει κακή χρήση του φυσικού του σώματος με τις περιττές καταχρήσεις των συγκινήσεων και της απόλαυσης με τα ολονύκτια πάρτι, αυτός που δεν κρατάει την ενέργεια, θα έχει πάντα ένα Ζωτικό Σώμα εκφυλισμένο, κουρασμένο και που αρχικά δεν θα τον
εξυπηρετήσει για να ενσαρκώσει την ενέργεια του AKASH, των TATTWAS. Δεν θα μπορεί ούτε σ’αυτήν ούτε και στις μελλοντικές ζωές, να απολαμβάνει μία καλή ζωή και να φθάσει στην αθανασία.

-MALKUTH, Φυσικό Σώμα. Αυτός που μισεί δεν μπορεί να υπερνικήσει την κακή θέληση , τον φθόνο και την έντονη επιθυμία, θα έχει πάντα ένα ασυντόνιστο σώμα στην εσωτερική οργάνωσή του και δεν θα μπορεί να διοχετεύσει προς την εσωτερική δομή του τις ενέργειες που παράγει και που μεταμορφώνει.

Τι σημαίνει διάσταση "¨

Γενικά διάσταση ονομάζεται η απόσταση μεταξύ δύο οριακών σημείων και συνεκδοχικά η οποιαδήποτε ενάντια θέση. Η λέξη προέρχεται από το διαστῆναι,^[1] απαρέμφατο αορίστου β' του αρχαιοελληνικού ρήματος διίστημι, που σημαίνει τοποθετούμαι χωριστά, στέκομαι ενάντια, ξεχωρίζω, διαχωρίζομαι.^[2] Στα νομικά, είναι η κατάσταση κατά την οποία το αντρόγυνο ζει χωριστά χωρίς να έχει πάρει διαζύγιο, όπως στη φράση: "εν διαστάσει" βίος έναντι τού πρότερου έγγαμου. Άλλοτε δείχνει την διαφορά γνώμης, όπως: Υπήρξε σοβαρή διάσταση απόψεων μεταξύ των δύο. Ακόμα δείχνει το μέγεθος γεγονότων, όπως: σκάνδαλο (ή πυρκαγιά, απεργία κ.λπ.) σε κλίμακα μεγάλων διαστάσεων.

   

Στη Γεωμετρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη γεωμετρία οι διαστάσεις αφορούν τα μετρήσιμα μεγέθη του χώρου που καταλαμβάνει ένα γεωμετρικό σχήμα. Υπό αυτή την έννοια υπάρχει η διάσταση του μήκους, που είναι η απόσταση σημείου από σημείο, του πλάτους, που είναι κάθετη απόσταση στο μήκος και δίδεται έτσι η έννοια του επιπέδου καθώς και του ύψους, που είναι η κάθετη απόσταση σε επίπεδο και προσδιορίζεται ως τρίτη διάσταση των στερεών και του χώρου. Εξ αυτών θεωρείται ότι γενικά ο χώρος έχει τρεις διαστάσεις: το μήκος, το πλάτος και το ύψος.

Στη διαφορική γεωμετρία ερευνώνται επίσης στο χώρο οι ν διαστάσεις που είναι όμως κατασκευάσματα της ανθρώπινης λογικής, και οι οποίες δεν υποπίπτουν στην ανθρώπινη αντίληψη. Έτσι αν τη λέξη χώρος την παραστήσουμε με το λατινικό γράμμα R τότε το "σημείο" (επειδή δεν έχει διαστάσεις) παρίσταται ως R₀ και αποκαλείται "χώρος μηδενικής διάστασης". Η δε γραμμή = R₁, ως "χώρος μιας διάστασης", το επίπεδο = R₂ ως "χώρος δύο διαστάσεων" και ο όγκος = R₃, ως "χώρος τριών διαστάσεων".

Στη Σχετικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από αριστερά προς δεξιά, το τετράγωνο, ο κύβος, και το τεσσεράκτιο. Το τετράγωνο περικλείεται από μονοδιάστατες γραμμές, ο κύβος από 2-διαστάσεων περιοχές, και το τεσσεράκτιο από 3-διαστάσεων όγκους. Δεδομένου ότι θεωρείται εφικτή η προβολή του κύβου σε μια οθόνη δύο διαστάσεων, ισχύει το ίδιο και για την προβολή του τεσσερακτίου, η οποία μπορεί επιπροσθέτως να εμφανίζεται και ως μία προβολή σε τρισδιάστατο χώρο και μόνον.

Ένα διάγραμμα που δείχνει τις πρώτες τέσσερις διαστάσεις του χώρου.
1: Δύο σημεία Α και Β μπορεί να συνδεθούν με μία γραμμή, δίνοντας ένα νέο ευθύγραμμο τμήμα ΑΒ.
2: Δύο παράλληλα ευθύγραμμα τμήματα ΑΒ και ΓΔ μπορούν να συνδεθούν για να γίνει ένα τετράγωνο ΑΒΓΔ.
3: Δύο παράλληλα τετράγωνα ΑΒΓΔ και ΕΖΗΘ μπορούν να συνδεθούν για να γίνει ένας κύβος ΑΒΓΔΕΖΗΘ.
4: Δύο παράλληλοι κύβοι ΑΒΓΔΕΖΗΘ και ΙΚΛΜΝΞΟΠ μπορούν να συνδεθούν για να γίνει ένα τεσσεράκτιο ΑΒΓΔΕΖΗΘΙΚΛΜΝΞΟΠ.

Κατά τη Θεωρία της σχετικότητας οι τρεις διαστάσεις του στερεού εξαρτώνται και από την κίνησή του στον χώρο. Κατ΄ αυτή την έννοια υφίσταται η τέταρτη διάσταση στο χώρο του R₄, που λέγεται και "χώρος τεσσάρων διαστάσεων" (στη σχετικότητα η διάσταση αυτή είναι ο χρόνος).

Στη φυσική και τα μαθηματικά, η διάσταση ενός χώρου ή αντικειμένου ανεπίσημα, ορίζεται ως ο ελάχιστος αριθμός των συντεταγμένων που απαιτούνται για να καθοριστεί οποιοδήποτε σημείο μέσα σε αυτό. Έτσι, μια γραμμή έχει μία διάσταση, διότι μόνο μία συντεταγμένη είναι απαραίτητη για να προσδιορίζει ένα σημείο σχετικά με αυτό (για παράδειγμα, το σημείο 5 σε μια αριθμημένη γραμμή). Μία επιφάνεια, όπως ένα αεροπλάνο ή η επιφάνεια ενός κυλίνδρου ή σφαίρας, έχει δύο διαστάσεις, επειδή δύο συντεταγμένες χρειάζονται για να καθορίσετε ένα σημείο σε αυτά (για παράδειγμα, για να εντοπίσετε ένα σημείο στην επιφάνεια μιας σφαίρας, θα πρέπει να έχετε τόσο το γεωγραφικό πλάτος, όσο και το γεωγραφικό μήκος του). Το εσωτερικό ενός κύβου, ενός κυλίνδρου ή μιας σφαίρας είναι τρισδιάστατο επειδή τρεις συντεταγμένες χρειάζονται για να εντοπίσετε ένα σημείο μέσα σε αυτούς τους χώρους. Στη φυσική, η διάσταση αναφέρεται στη συστατική δομή όλων των χώρων (βλ. όγκος) και τη θέση της στο χρόνο (που είναι αντιληπτή ως μια διάσταση κατά μήκος του άξονα t), επίσης και η χωρική συγκρότηση των αντικειμένων εντός των χώρων (οι δομές που σχετίζονται ταυτόχρονα με τις έννοιες των σωματιδίων και του χώρου, αλληλεπιδρούν με τις σχετικές ιδιότητες της μάζας) και στην περιγραφή τους είναι βασικά σαν μαθηματικές έννοιες. Αυτοί, ή άλλοι άξονες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ταυτοποιήσουμε μοναδικά ένα σημείο (ή μια δομή σε κάποια στάση της) και τη σχέση του με άλλα αντικείμενα ή μορφές. Φυσικές θεωρίες που συμπεριλαμβάνουν το χρόνο, όπως η γενική θεωρία της σχετικότητας, θεωρούνται ότι δουλεύουν στον 4-διάστατο «χωροχρόνο» (που ορίζεται και ως χώρος Minkowski). Οι μοντέρνες θεωρίες τείνουν να είναι «πολύ-διάστατες» και περιλαμβάνουν την θεωρία κβαντικού πεδίου και τη θεωρία των χορδών. Η δήλωση του χώρου στην κβαντομηχανική είναι ένας λειτουργικός χώρος απείρων διαστάσεων. Η έννοια της διάστασης δεν περιορίζεται σε φυσικά αντικείμενα. Οι πολυδιάστατοι χώροι υπάρχουν στα μαθηματικά και γενικότερα στις επιστήμες για πολλούς λόγους, συχνά ως χώροι διαμόρφωσης όπως η Χαμιλτονιανή ή Λαγκρανζιανή μηχανική. Αυτοί οι αφηρημένοι χώροι είναι ανεξάρτητοι του φυσικού χώρου στον οποίο ζούμε.

Στα μαθηματικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα μαθηματικά, η διάσταση ενός αντικειμένου είναι εγγενής, ανεξάρτητη ιδιοκτησία του χώρου στον οποίο το αντικείμενο είναι ενσωματωμένο. Για παράδειγμα, ένα σημείο του μοναδιαίου κύκλου στο επίπεδο μπορεί να οριστεί από δύο Καρτεσιανές συντεταγμένες, αλλά μπορεί να γίνει και μόνο με μία συντεταγμένη (την πολική συντεταγμένη γωνίας) οπότε ο κύκλος είναι μονοδιάστατος παρόλο που υπάρχει στο δισδιάστατο πεδίο. Αυτή η εγγενής κατανόηση της διάστασης είναι από τους κυριότερους τρόπους, με τους οποίους η μαθηματική έννοια της διάστασης διαφέρει από την κοινή χρήση του όρου.

Οι διαστάσεις του Ευκλείδειου n-χώρου Eⁿ είναι n. Όταν προσπαθούμε να γενικεύσουμε άλλους τύπους του χώρου, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ερώτηση «τι κάνει το Eⁿ n-διάστατο;» Μια απάντηση είναι να καλύψουμε μία πεπερασμένη μπάλα στο Eⁿ με μικρότερες μπάλες ακτίνος ε, έτσι θα χρειαζόταν κάποιος μια σειρά από εⁿ τέτοιες μικρές μπάλες. Αυτή η παρατήρηση μας οδηγεί στον ορισμό της διάστασης Μινκόφσκι και της πιο εξελιγμένης μορφής της, την διάσταση Χάουσντορφ, ενώ παράλληλα υπάρχουν και άλλες πιθανές απαντήσεις στην παραπάνω ερώτηση. Για παράδειγμα, τα όρια μιας μπάλας στο Eⁿ μοιάζουν σε τοπικό επίπεδο, με του E^n-1 και αυτό οδηγεί στην έννοια της επαγωγικής διάστασης. Αν και αυτές οι έννοιες συμφωνούν στο Eⁿ, αποδεικνύεται πως διαφοροποιούνται όταν οι χώροι γενικεύονται.

Ένα τεσσεράκτιο (ή κανονικό οκτάχωρο) είναι ένα παράδειγμα τετραδιάστατου αντικειμένου. Ενώ εκτός των μαθηματικών η έκφραση για την διάσταση είναι: «Το τεσσεράκτιο έχει τέσσερις διαστάσεις», στα μαθηματικά οι συνήθεις εκφράσεις είναι «Το τεσσεράκτιο έχει διάσταση 4» ή «Η διάσταση του τεσσερακτίου είναι 4».

Παρά το γεγονός ότι η έννοια των υψηλότερων διαστάσεων πηγαίνει πίσω μέχρι τον Ρενέ Ντεκάρτ, η ουσιαστική εξέλιξη πάνω στην γεωμετρία πολλών διαστάσεων ξεκίνησε μόλις τον 19ο αιώνα, με το έργο των Άρθουρ Κέιλι, Γουίλιαμ Ρόουαν Χάμιλτον, Λούντβιχ Σλάφλι και Μπέρναρντ Ρίμαν. Το "Habilitationsschrift" του Ρίμαν το 1854, η "Theorie der vielfachen Kontinuität" του Σλάφλι το 1852, η ανακάλυψη των των "quaternions" του Χάμιλτον το 1843 και η κατασκευή της Άλγεβρας Κέιλι σηματοδότησαν την αρχή της γεωμετρίας πολλών διαστάσεων.

Η υπόλοιπη ενότητα εξετάζει κάποιους από τους πιο σημαντικούς μαθηματικούς ορισμούς των διαστάσεων.

Διάσταση ενός διανυσματικού χώρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η διάσταση ενός διανυσματικού χώρου είναι ο αριθμός των διανυσμάτων σε οποιαδήποτε βάση για το χώρο, δηλαδή ο αριθμός των συντεταγμένων που είναι αναγκαίες για να διευκρινιστεί κάθε φορέας. Αυτή η έννοια της διάστασης (η πληθάριθμος της βάσης) συχνά αναφέρεται ως Hamel διάσταση ή αλγεβρική διάσταση για να τη διακρίνουν από τις άλλες έννοιες της διάστασης.

Πολλαπλές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια συνδεδεμένη τοπολογική πολλαπλή είναι τοπικά ομοιομορφική με την Ευκλείδειο n-χώρο, και ο αριθμός n λέγεται διάσταση του συλλέκτη. Κάποιος μπορεί να δείξει ότι αυτό δίνει μια μοναδική διάσταση που ορίζεται για κάθε συνδεδεμένη τοπολογική πολλαπλή.

Για συνδεδεμένες Διαφορίσιμες πολλαπλότητες η διάσταση είναι επίσης η διάσταση της εφαπτομένης διανυσματικού διαστήματος σε οποιοδήποτε σημείο.

Η θεωρία των πολλαπλοτήτων, στον τομέα της γεωμετρικής τοπολογίας, χαρακτηρίζεται παρεμπιπτόντως με διαστάσεις 1 και 2, που είναι σχετικά στοιχειώδεις, οι υψηλές διαστάσεις στην περίπτωση n > 4 είναι απλοποιημένες, έχοντας επιπλέον χώρο στον οποίο να "λειτουργούν". Και οι περιπτώσεις n = 3 και n = 4 είναι, υπό ορισμένες συνθήκες, οι πιο δύσκολες. Η κατάσταση αυτή ήταν ιδιαίτερα έντονη στις διάφορες περιπτώσεις των εικασιών του Πουανκαρέ, όπου εφαρμόζει τέσσερις διαφορετικές μεθόδους απόδειξης.

Ποικιλίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η διάσταση μιας αλγεβρικής ποικιλίας μπορεί να οριστεί με διάφορους ισοδύναμους τρόπους. Ο πιο έξυπνος τρόπος είναι ίσως η διάσταση της εφαπτομένης χώρου σε οποιοδήποτε κανονικό σημείο. Ένας άλλος διαισθητικός τρόπος είναι να καθοριστεί η διάσταση καθώς και ο αριθμός των υπερεπίπεδων που απαιτούνται ώστε να έχουν μια τομή με την ποικιλία που μειώνεται σε ένα πεπερασμένο αριθμό σημείων (διάσταση μηδέν). Ο ορισμός αυτός βασίζεται στο γεγονός ότι η τομή μιας ποικιλίας με ένα υπερεπίπεδο μειώνει τη διάσταση εκτός αν το υπερεπίπεδο περιέχει την ποικιλία. Ένα αλγεβρικό σύνολο είναι μια πεπερασμένη ένωση από αλγεβρικές ποικιλίες και η διάσταση είναι η μέγιστη από τις διαστάσεις των συνιστωσών του. Είναι ίση με το μέγιστο μήκος των αλυσίδων ${\displaystyle V_{0}\subset V_{1}\subset \ldots \subset V_{d}=V}$ των επιμέρους ποικιλιών της συγκεκριμένης ποικιλίας ${\displaystyle V}$ (το μήκος μιας τέτοιας αλυσίδας είναι ο αριθμός των "${\displaystyle \subset }$").

Διάσταση Krull[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η διάσταση Krull ενός αντιμεταθετικού δακτυλίου είναι το μέγιστο μήκος των αλυσίδων των πρωταρχικών ιδανικών σε αυτό, μια αλυσίδα μήκους n είναι μια ακολουθία πρωταρχικών ιδανικών ${\displaystyle {\mathcal {P}}_{0}\subsetneq {\mathcal {P}}_{1}\subsetneq \ldots \subsetneq {\mathcal {P}}_{n}}$ που σχετίζονται με την ένταξη. Είναι στενά συνδεδεμένη με την διάσταση μιας αλγεβρικής ποικιλίας, λόγω της φυσικής αντιστοιχίας μεταξύ των επιμέρους ποικιλιών καθώς και των πρωταρχικών ιδανικών του δακτυλίου των πολυωνύμων με την ποικιλία.

Για την άλγεβρα πάνω σε πεδίο, η διάσταση ως διανυσματικός χώρος είναι πεπερασμένη αν και μόνον αν η Krull διάσταση είναι 0.

Διάσταση κάλυψης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επίσης γνωστή ως διάσταση κάλυψης Lebesgue ή τοπολογική διάσταση^[3] Για οποιοδήποτε κανονικό τοπολογικό χώρο Χ, ο Lebesgue καλύπτει την διάσταση Χ που ορίζεται να είναι n, αν n είναι ο μικρότερος ακέραιος για τον οποίο ισχύουν τα παρακάτω: κάθε ανοικτό κάλυμμα έχει μια ανοικτή τελειοποίηση (ένα δεύτερο ανοικτό κάλυμμα, όπου κάθε στοιχείο είναι ένα υποσύνολο ενός στοιχείου στο πρώτο κάλυμμα) έτσι ώστε κανένα σημείο να μην περιλαμβάνεται σε περισσότερα από n + 1 στοιχεία. Στην περίπτωση αυτή, dim X = n. Για X ενός συλλέκτη, αυτή συμπίπτει με τη διάσταση που αναφέρεται παραπάνω. Εάν δεν υπάρχει τέτοιος ακεραίος n, τότε υπάρχει η διάσταση Χ και λέγεται ότι είναι άπειρη, και γράφεται Χ = ∞. Επιπλέον, η διάσταση Χ είναι -1, δηλαδή dim Χ = -1 αν και μόνο αν το Χ είναι άδειο. Αυτός ο ορισμός της κάλυψης διάστασης μπορεί να παραταθεί από την τάξη των κανονικών χώρων σε όλους τους χώρους Τιχόνοφ (Tychonoff) απλώς με αντικατάσταση του όρου "ανοιχτό" στον ορισμό του όρου "συναρτησιακά ανοικτό".

Επαγωγική διάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένας επαγωγικός ορισμός της διάστασης μπορεί να δημιουργηθεί ως εξής. Εξετάστε ένα διακριτό σύνολο σημείων (όπως μια πεπερασμένη συλλογή σημείων) να είναι 0-διαστάσεων. Σύροντας ένα 0-διαστάσεων αντικείμενο προς κάποια κατεύθυνση, επιτυγχάνεται ένα 1-διαστάσεων αντικείμενο. Σύροντας ένα 1-διαστάσεων αντικείμενο προς μια νέα κατεύθυνση, λαμβάνεται ένα 2-διαστάσεων αντικείμενο. Σε γενικές γραμμές με το σύρσιμο ενός ν-διάστατου αντικείμενου προς μία νέα κατεύθυνση, λαμβάνεται ένα (ν+1)-διαστάσεων αντικείμενο. Η επαγωγική διάσταση ενός τοπολογικού χώρου μπορεί να παραπέμψει στη μικρή επαγωγική διάσταση ή τη μεγάλη επαγωγική διάσταση, και βασίζεται στην αναλογία ότι (ν+1)-διαστάσεων μπάλες έχουν ν διαστάσεων όρια, επιτρέποντας ένα επαγωγικό ορισμό που βασίζεται στη διάσταση των ορίων των ανοικτών συνόλων.

Διάσταση Χάουσντορφ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για δομικά πολύπλοκα σύνολα, ειδικά τα φράκταλ, η διάσταση Χάουσντορφ είναι χρήσιμη. Η διάσταση Χάουσντορφ ορίζεται για όλους τους μετρικούς χώρους και, σε αντίθεση με τη διάσταση Χάμελ, μπορεί να επιτύχει και σε μη-ακέραιες πραγματικές τιμές. Η διάσταση Μινκόφσκι (ή διάσταση box-counting) είναι μια παραλλαγή της ίδιας ιδέας. Σε γενικές γραμμές, υπάρχουν περισσότεροι ορισμοί των φράκταλ διαστάσεων που εργάζονται για πολύ ακανόνιστα σύνολα και την επίτευξη των μη-ακέραιων θετικών πραγματικών τιμών. Τα φράκταλ έχουν βρεθεί χρήσιμα για να περιγράψουν πολλά φυσικά αντικείμενα και φαινόμενα. Η διάσταση αυτή είναι επίσης γνωστή και ως διάσταση φράκταλ.^[4]

Χώροι Χίλμπερτ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κάθε χώρος Χίλμπερτ δέχεται μια ορθοκανονική βάση, και κάθε δύο τέτοιες βάσεις για ένα συγκεκριμένο χώρο έχουν τoν ίδιo πληθάριθμο. Αυτός ο πληθάριθμος ονομάζεται η διάσταση του χώρου Χίλμπερτ. Η διάσταση αυτή είναι πεπερασμένη αν και μόνο αν η διάσταση Χάμελ του χώρου είναι πεπερασμένη, και σε αυτή την περίπτωση οι παραπάνω διαστάσεις συμπίπτουν.

Στη φυσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χωρικές διαστάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κλασσικές θεωρίες της φυσικής περιγράφουν τρεις φυσικές διαστάσεις: από ένα συγκεκριμένο σημείο στο χώρο, οι βασικές κατευθύνσεις στις οποίες μπορούμε να προχωρήσουμε είναι πάνω ή κάτω, αριστερά ή δεξιά και προς τα εμπρός ή πίσω. Η κίνηση σε οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση μπορεί να εκφραστεί με τον καθορισμό αυτών ακριβώς των τριών συντεταγμένων. Η κίνηση προς τα κάτω, είναι η ίδια με την κίνηση προς τα πάνω μιας αρνητικής απόστασης. Μετακίνηση διαγώνια προς τα πάνω και προς τα εμπρός καθορίζεται ακριβώς με το όνομα της κατεύθυνσης που συνεπάγεται. Δηλαδή, κινείται σε ένα γραμμικό συνδυασμό προς τα πάνω και εμπρός. Στην απλούστερη μορφή του: μια γραμμή περιγράφει μία διάσταση, ένα επίπεδο περιγράφει δύο διαστάσεις, και ένας κύβος περιγράφει τρεις διαστάσεις. (Βλέπε διάστημα και καρτεσιανό σύστημα συντεταγμένων.)

Διαστάσεις	Παραδείγματα συστημάτων συντεταγμένων
Μία	Ακολουθία αριθμών (1-διάσταση) Γωνία
Δύο	Καρτεσιανό (2-διαστάσεις) Πολικό Γεωγραφικό
Τρεις	Καρτεσιανό (3-διαστάσεις) Κυλινδρικό Σφαιρικό

Χρόνος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια χρονική διάσταση είναι η διάσταση του χρόνου. Για το λόγο αυτό ο χρόνος συχνά αναφέρεται ως η "τέταρτη διάσταση", αυτό δεν υπονοεί όμως ότι είναι μια χωρική διάσταση. Η χρονική διάσταση είναι ένας τρόπος για να μετρηθεί μια φυσική μεταβολή. Αντίθετα με τις τρεις χωρικές διαστάσεις, στον χρόνο γίνεται αντιληπτό ότι υπάρχει μόνο μία διάσταση, διότι δεν μπορείς να κινηθείς ελεύθερα στο χρόνο και ουσιαστικά μπορείς να κινηθείς μόνο προς μία κατεύθυνση.

Οι εξισώσεις που χρησιμοποιούνται στη φυσική δεν αντιμετωπίζουν στην πραγματικότητα τον χρόνο με τον ίδιο τρόπο που συνήθως τον αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι. Οι εξισώσεις της κλασικής μηχανικής είναι συμμετρικές ως προς το χρόνο, ενώ στις εξισώσεις της κβαντικής μηχανικής είναι τυπικά συμμετρικές, όταν τόσο ο χρόνος όσο και οι άλλες ποσότητες (όπως το φορτίο και το parity) αντιστρέφονται. Σε αυτά τα μοντέλα, η αντίληψη του χρόνου που ρέει σε μια κατεύθυνση είναι ένα κατασκεύασμα των νόμων της θερμοδυναμικής (αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο καθώς αυτός ρέει προς την κατεύθυνση της αύξησης της εντροπίας).

Η πιο γνωστή αντιμετώπιση του χρόνου ως διάσταση είναι του Πουανκαρέ και η ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν (που επεκτάθηκε με τη γενική σχετικότητα), η οποία αντιμετωπίζει και αντιλαμβάνεται τον χώρο και τον χρόνο ως συστατικά ενός τεσσάρων διαστάσεων πολυειδές, που είναι γνωστό ως χωροχρόνος, και στην ειδική, ως χώρο Minkowski κατ' υπόθεση.

Πρόσθετες διαστάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη φυσική, οι τρεις διαστάσεις του χώρου και η μία του χρόνου είναι ο αποδεκτός κανόνας. Ωστόσο, υπάρχουν θεωρίες που προσπαθούν να ενοποιήσουν τις θεμελιώδεις δυνάμεις με την εισαγωγή περισσότερων διαστάσεων. Η θεωρία υπερχορδών, η Θεωρία-Μ και η θεωρία χορδής μποζονίων, αντίστοιχα, θεωρούν δεδομένο ότι ο φυσικός χώρος έχει 10, 11 και 26 διαστάσεις. Αυτές οι πρόσθετες διαστάσεις λέγεται ότι είναι χωρικές. Ωστόσο, αντιλαμβανόμαστε μόνο τρεις χωρικές διαστάσεις μέχρι σήμερα. Μια πιθανή εξήγηση που έχει προταθεί είναι ότι ο χώρος λειτουργεί σε υποατομικό επίπεδο, ενδεχομένως στο επίπεδο της κλίμακας της Κουάρκ/χορδής ή κάτω από αυτό.

Μια ανάλυση των αποτελεσμάτων από το Large Hadron Collider το Δεκέμβριο του 2010 περιορίζει σοβαρά τις θεωρίες με μεγάλες πρόσθετες διαστάσεις.

Άλλες φυσικές θεωρίες που έχουν εισαχθεί για επιπλέον διαστάσεις του χώρου είναι:

• Η "Kaluza-Klein θεωρία" εισάγει επιπλέον διαστάσεις για να εξηγήσει τις θεμελιώδεις δυνάμεις εκτός της βαρύτητας (αρχικά μόνο του ηλεκτρομαγνητισμού).
• Η "Μεγάλη επιπλέον διάσταση" και το μοντέλο "Randall-Sundrum" προσπαθούν να εξηγήσουν την αδυναμία της βαρύτητας. Αυτό είναι επίσης ένα χαρακτηριστικό της κοσμολογίας βράνης.
• Η "Συμπαντική επιπλέον διάσταση".

Δίκτυα και διαστάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μερικά σύνθετα δίκτυα χαρακτηρίζονται από φράκταλ διαστάσεις. Η έννοια της διάστασης μπορεί να γενικευθεί στο να περιλαμβάνονται δίκτυα ενσωματωμένα στο χώρο. Η διάσταση χαρακτηρίζεται ως προς τους χωρικούς περιορισμούς της.

Φιλοσοφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1783, ο Εμμάνουελ Καντ έγραψε: «Το γεγονός ότι υπάρχει παντού χώρος (ο οποίος δεν είναι το όριο κάποιου άλλου χώρου) που έχει τρεις διαστάσεις και ότι ο χώρος σε γενικές γραμμές δεν μπορεί να έχει περισσότερες διαστάσεις, βασίζεται στην άποψη ότι δεν είναι περισσότερες από τρεις γραμμές αυτές που μπορούν να τέμνονται με ορθές γωνίες σε ένα σημείο. Αυτή η πρόταση δεν μπορεί να αποδειχθεί από τις έννοιες καθόλου, αλλά στηρίζεται άμεσα στη διαίσθηση και μάλιστα σε καθαρή διαίσθηση διότι είναι εκ των προτέρων αποδεδειγμένα ορισμένες».

«Ο χώρος έχει τέσσερις διαστάσεις», είναι μια μικρή ιστορία που δημοσιεύθηκε το 1846 από τον Γερμανό φιλόσοφο και πειραματικό ψυχολόγο Γκούσταβ Φέχνερ (με το ψευδώνυμο Dr Mises). Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι μια σκιά που γνωρίζει άλλες σκιές και είναι σε θέση να επικοινωνεί μαζί τους, αλλά είναι παγιδευμένος σε μια δισδιάστατη επιφάνεια. Σύμφωνα με τον Fechner, ο άνθρωπος σκιά θα συλλαμβάνει την τρίτη διάσταση ως ένα χρόνο. Η ιστορία φέρει μεγάλη ομοιότητα με την Αλληγορία του Σπηλαίου, που παρουσιάζεται στον Πλάτωνα και η οποία γράφτηκε το 380 π.Χ. περίπου.

Το 1898 ο Σιμόν Νιούκομπ έγραψε ένα άρθρο για το Δελτίο της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας με τίτλο «Η Φιλοσοφία του Υπερχώρου». Το 1983 η Linda Dalrymple Henderson στη διατριβή της για την "τέταρτη διάσταση στην τέχνη κατά τις αρχές του εικοστού αιώνα" επινόησε τον φιλοσοφικό όρο "Hyperspace" (Υπερχώρος ή Υπερδιάστημα), ο οποίος χρησιμοποιείται για να περιγράψει εκείνες τις συγγραφές που χρησιμοποιούν υψηλότερες διαστάσεις για μεταφυσική και φιλοσοφική έρευνα. Ο Τσαρλς Χάουαρντ Χίντον, ο οποίος το 1888 ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τη λέξη "tesseract" (Τεσσεράκτιο), και ο Ρώσος εσωτεριστής Π. Δ. Ουσπένσκυ είναι παραδείγματα των φιλοσόφων του "Υπερχώρου".

(Πως η επιστήμη συμβαδίζει με την " θρησκεία " μας.....)

Ζούμε και κινούμαστε σε τρείς (3) διαστάσεις: Είμαστε τρισδιάστατοι.!!!!

Πόσες άλλες όμως διαστάσεις υπάρχουν πέρα απο αυτές τις τρείς; δηλαδή πέρα απο εμάς;
Η  θεωρία  των «Υπερχορδών» μιλάει για δέκα (10) διαστάσεις.
Ο Στήβεν Χόκινγκ και πολλοί άλλοι επιστήμονες μιλούν για 120 διαστάσεις.
Η θεωρία των «Παράλληλων συμπάντων» μιλάει για άπειρες.!!!!Κανείς δεν συζητά για τους κατοίκους τους , εκτός κι αν οι επιστήμονες θεωρούν πως οι άλλες διαστάσεις είναι ακατοίκητες.!!Πολλοί φυσικοί και αστρονόμοι μιλούν για εξωκοσμικά όντα , μιλούν για «εξωγήινους» δηλαδή για όντα που ίσως να κατοικούν σε άλλους τρισδιάστατους κόσμους σαν το δικό μας αλλά πολύ μακριά απο εδώ.ΚΑΙ ΟΜΩΣ αν υπήρχαν και περισσότερες διαστάσεις απο τις τρείς δικές μας , και αν ήταν κατοικημένες , το πιθανότερο είναι ότι τα «εξωκοσμικά» αυτά όντα να ζούν στο κατώφλι του σπιτιού μας ή ακόμα πιό θαυμαστό ,  μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.

Για τα όντα του δικού μας σύμπαντος υπάρχουν τρείς (3) διαστάσεις δηλαδή τρείς τρόποι κίνησης, τρείς κατευθύνσεις: μπρός-πίσω , δεξιά-αριστερά, πάνω-κάτω.Εδώ μπορούμε να πούμε ,πώς αν θεωρίσουμε και τον χρόνο ώς μία τέταρτη κατεύθυνση (διάσταση) τότε έχουμε την κίνησή μας μέσα στον χρόνο απο το παρελθόν στο μέλλον.Αρα έχουμε την λεγόμενη Χωροχρονική κίνηση.Δηλαδή κινούμαστε μέσα στον Χρόνο σε οποιαδήποτε απο τις τρεις κατευθύνσεις (σε σχέση πάντοτε με την θέση του παρατηρητή , κι αυτό είναι μια πολύ συμαντική επισήμανση και με τρομερές προεκτάσεις.π.χ Θεωρία Σχετικότητας)
(Εδώ μπορώ να παραθέσω τα αποτελέσματα ενός πειράματος.Ολοι γνωρίζουμε πως το μυρμίγκι δεν αντιλαμβάνεται καλά μια απο τις τρείς διαστάσεις : πανω-κατω.Δηλαδή το ύψος.Αν κλείσεται ενα μυρμιγκι μέσα σε ένα γυάλινο κύβο , αυτό θα συνεχίσει να περπατάει στην εσωτερική επιφάνεια του κύβου μέχρι να εξαντληθεί.Για το μυρμίγκι υπάρχουν μόνο οι δύο διαστάσεις: μπρός-πίσω και αριστερά-δεξιά.Δηλαδή διαστάσεις επιπέδου.)
(Παράδειγμα .....το μυρμίγκι.Μπορεί κάποτε να πέσει απο την μία έδρα στην άλλη πραγματοποιώντας μία κινηση στην τρίτη κατεύθυνση.Αραγε το μυρμίγκι κατάλαβε ότι επεσε απο τι μία εδρα στην άλλη;;;;;!!!!!Μαλλον η απάντηση είναι ΟΧΙ.)
Στην απλή Γεωμετρία μιλάμε 1] της μιας κατεύθυνσης : Ευθεία γραμμή 2] το δύο κατεθύσεων : τετράγωνο , στην Στερεά Γεωμετρία μιλαμε για 3] το τριών κατευθύνσεων : Κύβος και 4] (εδώ συνγκρατηθήτε ) το τεσσάρων κατευθύνσεων :Υπερκύβο ο οποίος είναι γνωστός και ως Τεσεράκτιον.( Οι ιδιότητες τους σχήματος αυτού ειναι γοητευτικές αλλά είναι δύσκολο να εξερευνηθούν διότι οι εδρες του αποτελούνται απο οκτώ (8) κύβους όπως ακριβώς οι έδρες ενός κύβου απετελούνται απο έξι (6) τετράγωνα.)

Αν η Επιπεδόχωρα είχε νοήμοντα όντα , αυτά θα ήταν εξοικειωμένα μετα σχήματα της απλής Γεωμετρίας( Γραμμή, Τετραγωνο, κύκλος , τρίγωνα κ.τ.λ) ΑΛΛΑ θα ήταν τελείως  ανίκανοι να φανταστούν τέτοια θαυμάσια σχήματα όπως οι Σφαίρες, οι Κύβοι και οι Πυραμίδες.
Στην Επιπεδόχωρα μια κλειστή καμπύλη και γωνία π.χ. ένα κύκλος ή ένα τετράγωνο θα επέκλειε τελείως ένα χώρο.(λογικό άλλωστε....)Δεν θα υπήρχε τρόπος για ένα κάτοικο της Επιπεδόχωρας να μπεί ή να βγεί απο εκεί  μέσα , εκτός αν με κάποιο θαυμαστό τρόπο διαπερνούσε την γραμμή, όπως εμείς χρειαζόμαστε ένα θαύμα για να περάσουμε  τον τοίχο.!!!!!!!!!!!!!
Φανταστείται τις τράπεζες της Επιπεδόχωρας σαν απλά τετράγωνα που τα περιεχόμενά τους θα ήταν τελείως  ασφαλή  εκεί μέσα.Ομως για όντα σαν κι εμάς όπου είμαστε ικανοί να κινούμαστε και στην Τρίτη διάσταση (κατεύθυνση) του ύψους τα χρηματοκιβώτιά τους θα ήταν ορθάνοιχτα για μας.Θα μπορούσαμε να παρουμε ότι θέλουμε απο εκεί χωρίς να μας πάρει χαμπαρι κανείς και το πιό εξωπραγματικό θα ήταν ότι θα μπορούσαμε να δούμε μέσα σε αυτά.
ΑΡΑ ΛΟΙΠΟΝ η αναλογία τωρα είναι προφανέστερη αν την προεκτείνουμε και στο δικό μας σύμπαν.ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΝ να υπαρχουν κλειστοί χώροι «τριών κατευθύνσεων» για μία οντότητα που είναι ικανή να κινηθεί και σε Τεταρτη κατεύθυνση δηλαδή μια οντότητα απο μία άλλή διάσταση;.Σημειώστε πως αυτή η «εξωδιαστασιακή» οντότητα θα χρειάζονταν να ταξιδέψει ένα χιλιοστό της ιντσας γι αυτήν ,όπως εμείς χρειαστήκαμε να πηδήξουμε λιγότερο απο το πάχος μιας τρίχας για να σαλτάρουμε πάνω απο τους τοίχους της Επιπεδόχωρας.
1] << Θα μπορούσε να μετακινήσει τον κρόκο ενός αυγού χωρίς να σπασει το τσόφλι του αυγού. >>
2] << Θα μπορούσε να κάνει εγχείρηση χωρίς να αφήσει καμία ουλή ή πληγή >> και
3] θα μπορούσε να περάσει μεσα απο τοίχους και κ.τ.λ.
Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τον Χρόνο ως μια Τέταρτη διάσταση- κατεύθυνση απο το παρελθόν – στο μέλλον με τον ταξιδιώτη να βρίσκεται πάντα στο παρόν.
(Πως γίνεται αυτό; !!!!!Μα είναι απλό...Ας βαλουμε στο νου μας έναν ανθρωπο επάνω σε ένα κυλιόμενο διάδρομο σε ένα ινστιτούτο γυμναστικής.)
Αν βιαστούμε όμως να τοποθετήσουμε την οντότητά μας (τον άνθρωπο) στο παρόν , την τοποθετούμε σε ένα μηδενικό σημείο ΓΙΑΤΙ ουσιαστικά το παρόν δεν υπάρχει, αφού μέχρι να προλάβουμε να πούμε την ίδια την λέξη «παρόν» θα έχει ήδη γίνει παρελθόν πριν καν την ολοκληρώσουμε.!!!
(Αυτό τι σημαίνει;;;;;Οτι δεν έχουμε παρόν;;;;;;;;; )

Για μας υπάρχει το μελλον , το παρελθόν το έχουμε αφήσει πίσω μας , και το παρόν δεν το φτάνουμε ποτέ διότι είναι μια τόσο απειροελάχιστη στιγμή που γλυστρά μέσα απο τα δαχτυλά μας και όλο φεύγει και γίνεται παρελθόν.
(Αν κατανοήσουμε την διαφορά αυτή και το χάσμα που υπάρχει τότε η θεωρία των παράλληλων συμπαντων έχει θέση και ισχύ.Ετσι διμιουργούμε συνεχώς καινούργια σύμπαντα!!!!!. Καινούργια μέλλοντα.)
(Σιγουρα υπάρχει η ψυχή μας , η οποία δεν υπόκειται σε τρισδιάστατους χώρους αλλά σε πολύδιαστατους χώρους.)
(Μάλλον το ερώτημα έχει απαντηθεί παραπάνω από τον Αρχαίο.!)
Εξετάζοντας την φύση του Χρόνου συνειδητοποιούμε ότι δεν έχουμε μέρος να σταθούμε αφου το παρόν – πάνω στο οποίο «στεκόμαστε»  αυτήν την στιγμή – τοσο απειροελάχιστο που δεν μπορούμε κάν να το αντιλειφθούμε , γίνεται παρελθόν μέχρι να το σκεφτούμαι απλώς....
Αν θεωρήσουμε τον Χρονο ως μια τέταρτη διάσταση – κατεύθυνση , ως ενα τρόπο κίνησης τότε για μας είναι μια κατεύθυνση μονόδρομος απο το παρελθόν στο μέλλον και δεν έχει την διπλή φύση των αλλών κατευθύνσεων – διαστάσεων (μπρος-πίσω , αριστερά-δεξιά, πάνω-κάτω) , οδηγεί πάντα προς το μέλλον και όχι απο το  μέλλον προς το παρόν ούτε αποτο παρόν  προς το παρελθόν.Μια οντότητα , ανθρώπινη ή όχι, η οποία θα μπορούσε να κινηθεί ελεύθερα μπρός και πίσω στον χρόνο θα είναι μια «εξωδιαστασιακή» οντότητα : ενας Χρονοταξιδιώτης.
Εφόσον έχουμε ελευθερία κινήσεων στις υπόλοιπες τρείς διαστάσες γιατί να μην έχουμε ελευθερία κινήσεων και στον Χρόνο;Ειναι παράξενο που βιώνουμε το ότι ο χρόνος είναι γραμμικός και μονόδρομος, δεν το βιώνουμε αυτό σε σχέση με κανέναν άλλον τρόπο κίνησης , με καμία άλλη διάσταση.
Εφόσον για τις τρείς διαστάσεις χρησιμοποιούμε σαν όχημα το σώμα μας για να κινούμαστε (στον τρισδιάστατο κόσμο) ,άραγε ποιό όχημα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να κινηθούμε στην Πέμπτη ή στην Εκτη διάσταση; Μια εύκολη απάντηση στο ερώτημα θα ήταν ....: Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Ετσι το ταξίδι στον χρόνο σε κάποια Πέμπτη κατεύθυνση μπορεί να ειναι η προβολή της συνείδησης σε άλλα χοροχρονικά συνεχή.Ισως αυτήν την κατάσταση μερικοί να την ονομάζουν «Ονειρο».
(Εδώ μπορώ να αναφέρω το περίφημο Πείραμα της Φιλαδέλφειας το οποίο συνεχίστηκε με την κωδική ονομασία το Πείραμα στο Μοντάκ και που το οποίο είχε να κάνει με χρονοταξιδιώτες βασιζόμενοι μόνο στην ανθρώπινη σκέψη.)
Ο κόσμος της αριστερής πόρτας δεν υπάρχει πιά για μας.Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει καθόλου μέσα στο πολυδιάστατο σύμπαν που μας περιβάλει.
Αν μια οντότητα καταφέρει να μας επισκεφτεί απο το άλλο «εναλλακτικό» σύμπαν θα ήταν σίγουρα μια «εξωδιαστατική» οντότητα. Αν αυτή η οντότητα όμως καταφέρει να υπερπηδίσει το κενό που υπάρχει ανάμεσα στου δύο παράλληλους κόσμους θα ήθελε πολύ μεγάλη ενεργεια για να γεφηρώσει το χάσμα.
Η ενέργεια αυτή θα μεταφερόταν σε έναν απο τους δύο κόσμους με αποτελεσμα  στον κόσμο προορισμού να δημιουργηθεί μια μεγάλη «τρύπα» η οποία θα ρουφούσε τον έναν κόσμο μέσα στον άλλον.Επιπλέον η οντότητα «επισκέπτης» με την δράση της και τις ενεργειές της θα δημιουργούσε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν λόγω τον επιλογών που θα έκαμνε, το οποίο δεν θα είχε καμία σχέση με το σύμπαν «προορισμού». 
Γι' αυτό και ο Αριστοτέλης  έλεγε πως δεν υπάρχει χρονική στιγμή μηδέν.Ειναι μια απειροελάχιστη στιγμή.
Κάποιοι όμως επιστήμονες μίλησαν για τους «αβεβαίους κόσμους» οι οποίοι είναι ανάμεσα  στους πραγματικούς κόσμους και που στους οποίους έχουν υλοποιειθεί όλες οι πιθανότητες και οι επιλογές ταυτόχρονα.
(Εδω εχουμε τρομερές αναφορές απο τους 
κβαντικούς υπολογιστές

(ΕΞΗΓΗΣΗ του γραφώντος : Τα ηλεκτρόνια με spin ½ δεν φαίνονται τα ίδια αν τα στρέψουμε κατα ενα πλήρη κύκλο αλλά μόνο αν τα στρεψουμε κατα δύο πλήρεις κύκλους. Η θεωρία αυτή προέβλεψε ότι το ηλεκτρόνιο πρέπει να έχει και κάποιο σύντροφο: ένα αντιηλεκτρόνιο ή αλλιώς ποζιτρόνιο.
Οταν αυτά τα δύο συναντηθούν τότε εξαυλώνονται.Αρα λοιπόν θα υπάρχει και ενας ή περισσότεροι κόσμοι παράλληλοι με αντιηλετρόνια.)
Αν το βλέπαμε , δεν θα ήταν σαν μία κανονικη γραμμή , ροή κίνησης με μία κανονική χρονική ακολουθία, αλλα σαν ένα τυχαίο αποσπασματικό μοντάζ μίας ταινίας , με κάποια λογική ακολουθία για μάς.Τη μιά στιγμή θα ήταν μεγάλο , την άλλη μικρό την άλλη στιγμή θα ήταν εκεί , την αλλη δεν θα ήταν εκεί και κλπ.Και μην ξεχνάτε πως όλα αυτά θα ήταν παρά μια προβολή της «εξωδιαστασιακής» οντότητας αυτής στον δικό μας τρισδιάστατο χώρο  και όχι όπως πραγματικά  είναι αυτή η οντότητα αφού για μας θα ήταν απερίγραπτη στην κανονική της μορφή.....
Ετσι η μετακίνηση , η επικοινωνία , η εμφάνιση και η δομή του σώματος αυτής της οντότητας θα ήταν κάτι τελείως διαφορετικό για τον «φτωχό» κόσμο μας.

Πως ξέρεις στα αλήθεια ότι αυτό που βλέπεις γύρω σου, είναι αυτό που νομίζεις ότι είναι ;
Ποτέ μου π.χ. δεν κατάλαβα γιατί βλέπουμε σαν οντότητα το λουλούδι και όχι την ρίζα του;
Ενώ όσα ξέρουμε για την αληθινή ύπαρξη των λουλουδιών είναι κάτω απο το χώμα , εννοώ ότι το λουλούδι δεν είναι παρά ένα «πλοκάμι» της ρίζας.Κρίνουμε πάντα απο αυτο που βλέπουμε και κανένας δεν μπορεί να μας πείσει για το αντίθετο.(Φυσικά εδώ μπορούμε να ξεριζώσουμε το λουλούδι και να φτάσουμε στην ρίζα.Να ερευνίσουμε και να μάθουμε. Ξερουμε τον τρόπο ή με άλλα λόγια ξέρουμε την κατεύθυνση για να φτάσουμε στην ρίζα.
Αν όμως δεν ξέραμε τον τρόπο ή την κατεύθυνση για την ρίζα ήταν για μάς απροσπέλαστη;
Θα συνεχίζαμε να πιστεύουμε ότι το λουλούδι είναι κάτι το διαφορετικό.)>>
Αυτό που θέλω να πώ είναι πως , πολλά απο τα πράγματα που βλέπουμε ίσως να είναι απλώς κάποια «πλοκάμια» κάποιων άλλων πραγμάτων που δεν βρίσκονται εδώ. Μπορεί να είναι προβολές απο αλλού , όπως η σκιά μας είναι η προβολή της επάνω σε ένα τοίχο.
(Απο μία σκιά και μόνο δεν μπορείς να βγάλεις συμπέρασμα τι είναι ο άνθρωπος.....!!!)
Ισως λοιπόν ,κατα τον Πλάτωνα, ο κόσμος να είναι ένας τέτοιος τοίχος πάνω στον οποίο κατοπτρίζονται σκιές απο άλλα όντα οργανικά και μή τα οποία δεν κινιούνται στον δικό μας κόσμο, και που εμείς μόνο βλέπουμε την σκιά αυτών των όντων.
Αλλα εγώ σκέφτηκα και κάτι άλλο,.......ίσως εμείς να είμαστε οι προβολές κάποιων άλλων όντων τα οποία κινούνται με άλλο τρόπο και προς άγνωστη κατεύθυνση.
(Ισως το σώμα μας να είναι  η «προβολή» της ψυχής μας έπανω σε έναν κόσμο οργανικό που συνεχώς φθείρεται και που είναι εγκλωβισμένος μόνο σε τρείς διαστάσεις Αν μπορούσαμε να δούμε την ψυχή μας ......!!!!!Ο Πλάτωνας την παρομοίαζε με την φωτιά.!!!)
(Εδώ θέλω να αναφέρω ένα κομμάτι απο την Παλαιά Διαθήκη .... Πρόλαβε δηλαδή να δεί ένα απειροελάχιστο τμήμα του Θεού.Ας μην ξεχνάμε πως ο Θεός είναι Απέραντος, Αχρονος  και ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΟΣ αφού είναι πανταχού παρών.)

Πάρτε ένα κομμάτι χαρτι και ζωγραφίστε ένα ανθρωπάκι.Ας το ονομάσουμε Χάρη.Αν βάλετε το δαχτυλό σας  μπροστά στο προσωπό του Χάρη θα δείτε την σκιά του να απλώνεται επάνω του.Ο καημένος ο Χάρης θα δεί την σκιά αλλά δεν πρόκειται να δεί το δαχτυλό σας ,οσο κοντά  και αν το βάλετε και όσο κι αν το κουνάτε επιδεικτικά, κινείται και στην διάσταση του ύψους , ένα τελείως άγνωστο πεδίο για τον Χάρη.Το δαχτυλό σας κινείται σε άλλη διάσταση, για την οποία δεν είναι ενημερωμένος ο Χάρης.Αν διαλογιστεί επάνω στην σκιά , αν είναι ιδιαίτερα εφυής , ίσως να μπορέσει  να συλλάβει διανοητικά την ύπαρξή του δαχτύλου σας που προκαλεί την σκιά που παρατηρεί αλλά και πάλι δεν θα δεί το δάχτυλο.Θα προσπαθήσει να το φανταστεί αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ να αποικονίσει την πραγματικότητα.
Αν τρυπήσετε με το δαχτυλό σας τον Χάρη και του προκαλέσετε βλάβη τότε θα έχει μια άμεση αντίληψη.Ο ίδιος ο Χάρης δεν θα καταλάβει τι έγινε , παρόλο που θα έχει υποστεί βλάβη, και θα το αποδώσει σε κάποιο άλλο συμβάν που βρίσκεται στο δικό του πεδίο κατανόησης.
Το παραπάνω παράδειγμα γίνεται πολύ τρομαχτικό αν το εντάξουμε στο δικό μας χώρο.
Τότε το δαχτυλό μας θα είναι μια άλλη οντότητα «εξωδιαστασιακή».
Μπορούμε να πούμε πως ο κάτοικος μίας ανώτερης διάστασης έχει αντίληψη και εμπειρία της κατώτερης ,καθώς και κίνηση σε αυτήν.Δεν την έχει όμως ο κάτοικος της κατώτερης διάστασης.
Επίσης γυρνώντας στην Επιπεδόχωρα μπορούμε να πούμε πως αν το φώς της λάμπας που φωτίζει το χαρτί δεν είναι στην κατάλληλη θέση , ή αν ο Χάρης δεν βρίσκεται στην κατάλληλη θέση δεν πρόκειται να αντιληφθεί απολύτως τίποτα , ούτε σκιά , ούτε δάχτυλο όσο κοντα και να το πλησιάζεται.Ισως όμως να νοιώσει την θερμότητα που εκπέμπει το δάχτυλο ή νοιώσει τον αέρα της κίνησης όταν εσείς θα το κουνάτε μπροστά του
Επίσης Ο Χάρης λόγω του ότι ζεί σε ένα δισδιάστατο κόσμο, να καταλάβει το δάχτυλο σαν μία άλλη γραμμή ή σαν ένα άλλο σημείο ή σχήμα που να παρουσιάζει μια εντελώς άλλη ιδιότητα.Γι αυτόν θα είναι σαν ένα απο τα πολλά δισδιάστατα σχήματα που έχει στην Επιπεδόχωρα όπως εγώ μπορεί να θεωρίσω ,στον τρισδιάστατο κόσμο μου, ότι βρέθηκα μπροστά σε έναν άλλο άνθρωπο , μία μύγα , μια δίνη στο νερό , ένα τυφώνα , μία συγχηση . ένα σεισμό ή μία σκέψη και κλπ.

Ακόμα και το ίδιο το σύμπαν μπορεί να το θεωρίσουμε σαν μία ζωντανή οντότητα , η οποία κινήται και εξελίσσεται και εμείς να είμαστε παρα μονάχα κάποια τμήματα αυτής της εξέλιξης. Το σύμπαν είναι πολύ μεγάλο καιπαρα πολύ παράξενο απο όσο είμαστε ικανοί να το φανταστούμε.Το ίδιο ισχύει και για τον μικρόκοσμο.(Οσοι απο τους επιστήμονες ασχολήθηκαν με τον κόσμο των μικρο-οργανισμών , μεχρι εκεί που φτάνει το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο , ανακάλυψαν ότι είμαστε ένα ΤΙΠΟΤΑ μπροστά στην Πανσοφία του Δημιουργού του.Μπορεί να υπάρχουν όμως και άλλοι κοσμοι μέσα στον απέραντο κόσμο των μικρο-οργανισμών που δεν ανακαλύφθηκαν ως τώρα λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων που έχουν τα ηλεκτρονικά μικροσκόπια  και που τα οποία δεν είναι ικανά να αποκαλύψουν και μικρο-οργανισμούς που υπακούουν σε άλλες διαστάσεις.!)
Οι αποκρυφιστές αναφέρονται σε αυτές τις οντότητες ως πνεύματα , δαίμονες , στοιχειά κλπ.
Οι UFOλόγοι τις περιγράφουν ως εξωγήινους που κατέχουν τεχνολογίες που τους επιτρέπουν να αλλάζουν μορφές , να εξαφανίζονται και να εμφανίζονται.
Οι Παραψυχολόγοι τις θεωρούν μη καταγραμμένες μορφές ενέργειας, σκεπτομορφές , αιθερικά σώματα (Αρχαίοι υμών πρόγονοι : η θεωρία του Αιθέρα) , εκπομπές του συνειδητού, φαντάσματα.
Οι Λαογράφοι και οι παραδόσεις τις εξιστορούν ως ξωτικά , νεράιδες, στοιχειά.
Οι Θρησκείες τις περιγράφουν ως Αγγέλους , Διαβόλους ,Τζίν,Ντέβας.

οι οποίοι θα κανουν πολλές πραξεις ταυτόχρονα.Θα μπορούν να υπολογίζουν όχι σε δύο μόνο καταστάσεις «0» και «1» αλλά σε πολλές ταυτόχρονα, αφού το ένα κβάντο φωτός μπορεί να πολωθεί με πολλούς τρόπους π.χ. spin 1 , spin ½ ,spin 2 και κ.ο.ξ .)

Εδώ θελώ να κάνω μια μεγάλη παρένθεση......(Δεν θελω με κανένα τροπο να μπερδεύουμε τα πνευματικά όντα όπως είναι οι Αγγελοι (ασώματα όντα) με ότι θα παραθέσω παρακάτω.Ισως τα πνεύματα να ζουν και αυτά σε άλλες διαστάσεις απο τις δικές μας.Ας μην μπερδέψουμε τα φαντάσματα με τα πνευματα και τις πνευματικές οπτασίες με τα εξωκοσμικά όντα .!!! Εδώ γίνεται μια φοβερή σύγχυση  ή οποία δεν έχει προηγούμενο.Εγω θα παραθέσω τις ιδέες μου με βάση τις επιστημονικές απόψεις ορισμένων επιστημόνων όπως ο Αινσταιν, ο Αρχιμήδης ,  ο Πλάτων αλλά και σύνχρονων όπως ο Στηβεν  Χόκινγκ .!) Συνεχίζοντας μπορώ να πώ πως στην πραγματικότητα η λέξη «Διάσταση» σημαίνει Κατεύθυνση.Είναι πολύ εύκολο να κατανοήσουμε το ζήτημα των διαστάσεων αν τις δουμε σαν κατευθύνσεις. Αυτήν την στιγμή κανείς μέχρι τώρα δεν έχει ανακαλύψει ένα μέρος που να μην μπορούμε να φτάσουμε εκεί  με μία κίνηση όπως την πρώτη ή την δεύτερη ή την τρίτη κατεύθυνση.Αυτό σημαίνει παραδειγματικά ότι ίσως, αυτήν την στιγμή μέσα στο ίδιο μου το σπίτι  να υπάρχει ένα δωμάτιο ή και περισσότερα τα οποία δεν μπορώ να επισκευτώ γιατί για να φτάσω σε αυτά χρειάζεται ένας «τέταρτος» τρόπος κίνησης.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΙΝΗΘΩ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ.Η πορτα του δωματίου αυτού θα είναι μπροστά μου αλλά εγώ δεν την βλέπω επειδή αντιλαμβάνομαι τον κόσμο με τρείς διαστάσεις. Γυρνώντας πίσω μπορώ να πώ πως αν και εμείς σαν όντα τρισδιάστατα ή τετραδιάστατα (και ο Χρόνος μαζί) αντιλαμβανόμαστε μόνο τον δικό μας κόσμο με τις τρείς διαστάσεις , αυτό δεν συμαίνει ότι μένουμε ανεπηρέαστοι απο συμβάντα που συμβαίνουν σε άλλες διαστάσεις. Αν και το  σύμπαν φαίνεται να εχει μόνο τρείς κατευθύνσεις για εμάς, είναι δυνατόν να φανταστούμε ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες όπου οι αισθήσεις μας είναι ανίκανες να τις αντιλήθφούν.Οι Γεωμετρίες που θα πρόκυπταν απο ενα τέτοιο σύμπαν θα ήταν πολύ  πολυπλοκες σε σχέση με την στερεά Γεωμετρία, οπως και αυτή είναι με την σειρά της πιό πολύπλοκη απο την απλή Γεωμετρία. Ο καλύτερος τρόπος να κατανοήσουμε φευγαλέα μια τέταρτη διάσταση είναι να κατεβούμε σε ένα κόσμο δύο μόνο κατευθύνσεων.Είναι δύσκολο να φανταστούμε ένα επίπεδο σύμπαν στο οποίο δεν υπάρχει η κατεύθυνση του ύψους. (Εδώ αρχίζει το ωραίον του πράγματος)  Ενας απλός κόσμος ζωγραφισμένος σε ένα κομμάτι χαρτί.!!!!!!Ας τον ονομάσουμε Επιπεδόχωρα. Ακούστε τι άλλο εξωπραγματικό θα μπορούσε να κάνει αυτη η «εξωδιαστασιακή» οντότητα Ακουστε τώρα την θεωρία των «Παραλληλων Συμπαντων» όπου σύμφωνα με αυτήν το κάθε όν παράγει το δικό του σύμπαν (μέλλον) αλλάζοντας τα γεγονότα μεσα σε αυτό (Αραγε τι γίνεται όταν πεθαίνουμε...........;;;;;;;;Τι είναι αυτό που χάνουμε ;;;; Το παρελθόν δεν το έχουμε , το μελλόν συνεχώς το κινηγάμε , όσο για το παρόν......μας ξεφεύγει απο την κατανόησή μας.....ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ.!!!!!!!!!!! Θυμάμαι τον Αρχιμήδη που έλεγε : «Δωσε μου μέρος να σταθώ και ακόμη και την Γή μπορώ να σου κινήσω....» ΠΟΛΥ ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ.Αραγε τι εννοούσε....;;;;

Τωρά ερχεται μια σοβαρή διαπίστωση. Αρα λοιπόν , συνοψιζοντας μπορούμε να πούμε πως αν υπάρχει αληθινά και Πέμπτη Κατεύθυνση τότε θα υπάρχουν χώροι στον κόσμο μας  που δεν μπορούμε να τους επισκεφτούμε , χώροι ανάμεσα στους χώρους δηλαδή Παράλληλοι Κόσμοι. Για να εξηγήσω καλύτερα την Θεωρία των Παράλληλων Συμπαντων μπορούμε να φανταστούμε έναν άνθρωπο μπροστά σε δύο πόρτες(Συμβολίζουν τις επιλογές μας μέσα στον Χωρόχρονο).Ποιά απο τις δύο θα επιλέξει να ανοίξει;Μόλις κάνει την μία επιλογή θεωρούμε πως η άλλη  σβήστηκε , πέθανε.Εστω ότι άνοιξε την δεξιά πόρτα (αλλο ενα σοβαρό ερώτημα είναι : δεξιά όπως τις βλέπει αυτός ή όπως των βλέπουν αυτές;) , ο κόσμος της αριστερής πόρτας καταστρέφεται και ο άλλος κόσμος της δεξιάς πόρτας ζεί. ΚΙ ΟΜΩΣ κάπου πρέπει να υπάρχει ένα σύμπαν όπου ο άνθρωπός μας επέλεξε την αριστερή πόρτα και αυτή θα είναι η μόνη του διαφορά  απο το σύμπαν στο οποίο επέλεξε την δεξιά. Ετσι λοιπόν καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως ανάλογα με τις επιλογές μας φτιάχνουμε ένα καινούργιο μέλλον , εναν καινούργιο κόσμο , παράλληλο με τον προηγούμενο. Ετσι λοιπόν θα μπορούσα να πώ πως στο σύμπαν που ζούμε θα μπορούσαν να υπάρχουν ολόκληροι πολιτισμοί απο «εξωδιαστασιακές»  οντότητες  δίπλα μας και εμείς να μην γνωρίζουμε το παραμικρό. Να φανταστείτε ένα στερεόγραμμα που αποτελείται απο στερεογράμματα αντί των γνωστών κουκίδων.Το τρομέρο θα ήταν να μπορούσαμε να τα δούμε και να είστε σίγουροι πως θα τρομάζαμε ,όχι απο φόβο αλλά απο θαυμασμό.! Ας περάσουμε όμως και στους Ελληνές Φιλοσόφους λέγοντας τα εξής Ετσι λοιπόν αν εμείς μπορούσαμε να δούμε τετοια όντα θα βλέπαμε μόνο ένα τμήμα αυτής της οντότητας δηλαδή την συνέχειά της στον κόσμο των δικό μας , των τριών διαστάσεων. Ας μεταφερθούμε τώρα στην Επιπεδόχωρα Μπορεί να υπάρχουν μορφές ζωής που δεν βασίζονται στην χημεία ή στα άτομα ή ακόμα και μορφές ζωής που δεν είναι εστιασμένες σε ένα συγκεκριμένο σημείο στο Χώρο και στον Χρόνο.Είναι πιθανόν να υπάρχουν ιεραρχίες και στους πολυδιαστασιακούς κόσμους.!!! Και όμως μπορεί κάποιοι συνανθρωποί μας να ήρθαν σε επαφή με τέτοιες «εξωδιαστασιακές»  οντότητες είτε γιατί βάδισαν τυχαία σε κάποια ανωμαλία στον Χωρόχρονο είτε γιατί αισθάνθηκαν την ύπαρξη αυτών των οντοτήτων απο τις κινήσεις τους μέσα στον δικό μας χώρο. Τελειωνόντας θέλω να πώ πως η ίδια η λέξη ΣΥΜΠΑΝ αποτελείται απο το ΣΥΝ και το ΠΑΝ , βάζοντας το Συν δίπλα στο Παν ,για να καταδείξουμε , «τα πάντα και κάτι παραπάνω απο τα πάντα» για να δώσουμε χώρο και σε καποιες «εξωδιαστασιακές» οντότητες όπως ο " Θεός " που δημιούργησε το σύμπαν.Αλλά η Τελειότητα και η Πανσοφία του Δημιουργού του συμπαντος βρίσκεται πάνω απο την δική μας αντίληψη και κατανόηση.ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑ ΕΝΩ Ο "ΘΕΟΣ " ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΟΣ....................

Το κλειδί για την κατανόηση του σύμπαντος και του Big Bang είναι οι 10 διαστάσεις και η θεωρία χορδών Άρθρο του Marcus Chown, Ιούλιος 2004

Ο Κόσμος μας δεν ήρθε από το πουθενά. Εκσφενδονίστηκε προς εμάς από μια υψηλότερη διάσταση. Πριν από τη σύγκρουση, ο Κόσμος μας ήταν κενός. Κι ύστερα αναφλέγει, με μια τρομερή έκρηξη σαν μια ασταμάτητη πύρινη θύελλα φωτός και ύλης. Τελικά αυτή είναι η περιγραφή της Μεγάλης Έκρηξης; Αυτά που βλέπουμε - με τα ισχυρότερα τηλεσκόπια και στο πιο απόμακρο σημείο του χρόνου - είναι μόνο τα συντρίμμια μιας τιτάνιας σύγκρουσης μεταξύ των συμπάντων; Μια ομάδα φυσικών από τη Μεγάλη Βρετανία και την Αμερική σκέφτονται ότι έτσι είναι. Και ονομάζουν το σενάριο της σύγκρουσης των συμπάντων, "εκπυρωτικό" σύμπαν, που σημαίνει "γεννημένο από το πυρ". Και ισχυρίζονται ότι η κοσμική σύγκρουση που προκάλεσε τη Μεγάλη Έκρηξη μπορεί να μην ήταν και η πρώτη. "Πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη, υπήρξε κι άλλη μία Μεγάλη Έκρηξη και, πριν από αυτή, άλλη μία, κάνοντας ασαφή την έναρξη του χρόνου", λέει ο Neil Turok από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Είναι ένα επιβλητικό όραμα. Και προέρχεται από τη θεωρία χορδής, ένα από τα πιο καυτά θέματα στην κοσμολογία. Η θεωρία χορδής βλέπει τις θεμελιώδεις δομικές μονάδες, από τις οποίες φτιάχνονται τα πάντα, όχι σαν μικροσκοπικά σωματίδια - σημεία - αλλά σαν μικροσκοπικές "χορδές" υπέρπυκνης ύλης. Οι χορδές - περίπου 10 τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων φορές μικρότερες από τα άτομα - δονούνται ακριβώς όπως οι χορδές σε ένα βιολί. Και κάθε νότα που δημιουργούν αντιστοιχεί σε ένα διαφορετικό μικροσκοπικό σωματίδιο πχ ένα ηλεκτρόνιο ή ένα κουάρκ. Όσο υψηλότερη είναι η νότα, τόσο περισσότερη ενέργεια υπάρχει στη δόνηση και τόσο βαρύτερο είναι το σωματίδιο. Οι πειραματικοί φυσικοί έχουν ανακαλύψει μέχρι τώρα έναν πλήθος θεμελιωδών σωματιδίων, τα οποία "συγκολλούνται" με τη βοήθεια τεσσάρων θεμελιωδών δυνάμεων, οι οποίες εν συνεχεία μεταβιβάζονται από το ένα στο άλλο σωματίδιο με τη βοήθεια άλλων σωματιδίων-φορέων της αλληλεπίδρασης. Για να μπορούν οι χορδές να μιμηθούν πιστά τις μυριάδες ιδιότητες όλων των θεμελιωδών σωματιδίων, πρέπει να είναι ελεύθερες να πάλλονται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Αλλά, αυτό μπορεί να συμβεί μόνο, όπως έχουν ανακαλύψει οι θεωρητικοί, εάν οι χορδές βρίσκονται σε έναν κόσμο με 10 χωροχρονικές διαστάσεις. Ένας κόσμος 10 διαστάσεων προκαλεί μια μικρή αμηχανία στους φυσικούς. Τελικά, ο γνώριμος κόσμος μας εμφανίζεται να έχει μόνο τέσσερις χωροχρονικές διαστάσεις. Εντούτοις, οι υπερασπιστές της θεωρίας χορδής, έχουν αρνηθεί ότι υπάρχει αντίφαση μεταξύ της θεωρίας και της πραγματικότητας. Υποστηρίζουν δε ότι υπάρχουν πρόσθετες χωρικές διαστάσεις, που σήμερα κρύβονται και δεν μπορούμε να τις δούμε. Ενώ οι γνωστές χωρικές διαστάσεις εκτείνονται σε δισεκατομμύρια έτη φωτός στο χώρο, αυτές οι διαστάσεις είναι τυλιγμένες τόσο πολύ, που μέχρι τώρα έχουν περάσει απαρατήρητες. Και γιατί πρέπει να ανακαλύψουμε αυτές τις κρυμμένες διαστάσεις ενώ είναι σχεδόν ακατόρθωτο; Η απάντηση είναι ότι υπάρχει η ελπίδα η θεωρία χορδής να επιλύσει ένα από τα μεγαλύτερα εκκρεμή προβλήματα της επιστήμης. Πώς να ενώσει τη γενική θεωρία της σχετικότητας - που περιγράφει τη βαρύτητα - με την κβαντική θεωρία - που περιγράφει τις άλλες τρεις θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης. Η θεωρία του Einstein εξηγεί τη συμπεριφορά των μεγάλων σωμάτων, όπως οι πλανήτες που περιβάλλουν τον ήλιο και την εξέλιξη ολόκληρου του σύμπαντος. Η περιοχή της κβαντικής θεωρίας, αφ' ετέρου, είναι ο κόσμος των μικρών πραγμάτων όπως τα άτομα και τα συστατικά τους. Επειδή οι περιοχές των δύο θεωριών είναι αρκετά διαφορετικές, δεν υπάρχει καμία επικάλυψη τους. Έτσι η κάθε μία θεωρία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανεξάρτητα από την άλλη. Μια σοβαρή δυσκολία προκύπτει, εντούτοις, όταν οι επιστήμονες στρέφουν την προσοχή τους στις πρώτες στιγμές μετά από τη Μεγάλη Έκρηξη. Εκείνη την περίοδο το σύμπαν είχε και πολύ μάζα - η περιοχή της θεωρίας του Einstein - και ήταν μικρότερη και από ένα άτομο - η περιοχή της κβαντικής θεωρίας. Αυτό σημαίνει ότι ούτε η θεωρία του Einstein, ούτε η κβαντική θεωρία, μπορούν ξεχωριστά να μας διαφωτίσουν για εκείνη  την περίοδο. Αυτό που απαιτείται είναι μια υβριδική θεωρία - μία υπερθεωρία - μια κβαντική θεωρία της βαρύτητας. Η επινόηση μιας τέτοιας θεωρίας είναι δύσκολη, αλλά οι θεωρητικοί της θεωρίας χορδής ελπίζουν. Μία από τις δυνατές δονήσεις της χορδής, εμφανίζεται να έχει όλες τις ιδιότητες ενός "γκραβιτονίου", ο υποθετικός μεταφορέας της δύναμης της βαρύτητας. Συνεπώς, η θεωρία χορδής - που εγγενώς είναι μια "κβαντική" θεωρία - περιέχει μέσα της μία θεωρία της βαρύτητας. Γι αυτό πολλοί θεωρητικοί την θεωρούν ότι έχει την μεγαλύτερη πιθανότητα να δώσει μια ενοποιημένη θεωρία. Εντούτοις, οι μονοδιάστατες χορδές δεν είναι οι μόνες οντότητες που μπορούν να αναδυθούν στη θεωρία χορδής. Δεδομένου ότι υπάρχουν 10 χωροχρονικές διαστάσεις, η θεωρία μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη πιο περίπλοκων αντικειμένων, που ονομάζονται "βράνες", με περισσότερες διαστάσεις. Μια χορδή, είναι μια μονοδιάστατη βράνη, ενώ γενικότερο μία βράνη, με "p διαστάσεις", είναι μια p-βράνη. Η ύπαρξη των βρανών αναδύει μια ενδιαφέρουσα δυνατότητα. Ίσως το σύμπαν μας είναι μια 4-βράνη, ή ένα "σύμπαν νησίδα" τεσσάρων διαστάσεων που πλέει σε ένα χωρόχρονο 10 διαστάσεων. Αυτή η δυνατότητα αυξάνει ένα άλλο σενάριο. Ίσως, εκεί στο 10 διαστάσεων κενό της θεωρίας χορδής, μπορούν να υπάρχουν κι άλλα σύμπαντα-νησίδες. Κι όπως έγραψε ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Arthur Clarke : "Πολλά και περίεργα είναι τα σύμπαντα που γλιστρούν όπως οι φυσαλίδες στον αφρό πάνω στον ποταμό του χρόνου". Η πιθανότητα να υπάρχουν άλλα σύμπαντα νησίδες έχει εξάψει τη φαντασία μιας ομάδας επιστημόνων με επικεφαλής τους Turok και Paul Steinhardt στο πανεπιστήμιο Princeton. Και, εάν υπάρχουν άλλα τέτοια σύμπαντα εκεί έξω, τότε μπορεί περιστασιακά να χτυπήσουν το ένα το άλλο. Και αυτή η σύγκρουση να εξηγήσει, επιτέλους,  τι ήταν η Μεγάλη Έκρηξη. Δημιουργώντας ένα Εκπυρωτικό Σύμπαν

1. Μια βράνη με παράξενη φυσική, διαφορετική από τη δική μας, κατευθύνεται προς το ένα άκρο της 5ης διάστασης. 3. Οι άλλες βράνες κινούνται μέσα στην 5η διάσταση. 2. Μια άλλη βράνη προορισμένη να γίνει το σημερινό σύμπαν μας, κινείται προς το άλλο άκρο της 5ης διάστασης. 4. Όταν αυτή η βράνη κτυπά με δύναμη την δική "μας" βράνη, τότε γεννάται το σύμπαν στο οποίο ζούμε.

Φυσικά, θα μπορούσαν να υπάρχουν αμέτρητοι Κόσμοι-νησίδες να κρύβονται εκεί έξω στην πολλών διαστάσεων άβυσσο. Εντούτοις, η απλούστερη περίπτωση είναι πάντα αυτή που μπορεί να εξεταστεί ευκολότερα από μαθηματική άποψη. Επίσης, η Φύση, για λόγους που κανένας δεν καταλαβαίνει πραγματικά, επιλέγει πάντα την απλούστερη επιλογή. Οι Turok, Steinhardt και οι συνάδελφοί τους υποθέτουν ότι, σε ολόκληρο τον πολυδιάστατο Κόσμο, υπάρχουν ακριβώς δύο 4-βράνες - ο δικός μας και ένας άλλος. Τα τεσσάρων διαστάσεων αντικείμενα είναι φυσικά αδύνατον να τα απεικονίσουν οι άνθρωποι. Οι Turok και Steinhardt επομένως απεικονίζουν τις 4-βράνες ως δισδιάστατα αντικείμενα - όπως τις δύο φέτες του ψωμιού σε ένα σάντουιτς. Και πάλι, για απλότητα, υποθέτουν ότι οι δύο φέτες του ψωμιού είναι άπειρες σε έκταση, έτσι ώστε να σχηματίζουν τα τελευταία όρια του σύμπαντος. Υποθέτουν, επίσης, ότι είναι χωρίς ύλη ή φως - και δεν μπορείτε να τις κάνετε πιο απλές. Μεταξύ αυτών των δύο φετών, είναι η 5η διάσταση. Και κατά μήκος αυτής της διάστασης - που δεν μπορούμε πλέον να αντιληφθούμε - τα δύο σύμπαντα βράνες συγκρούονται το ένα με το άλλο. Στη φυσική υπάρχει η διατήρηση της ενέργειας. Σύμφωνα με αυτή η ενέργεια δεν μπορεί ποτέ να δημιουργηθεί εκ του μηδενός ή να καταστραφεί, μόνο να μετασχηματιστεί από τη μια μορφή σε μια άλλη. Τα κινούμενα σώματα έχουν ενέργεια μόνο εξ' αιτίας της κίνησής τους. Συνεπώς, λόγω της γρήγορης προσέγγισης των βρανών υπάρχει τεράστια κινητική ενέργεια κατά μήκος της 5ης διάστασης. Όταν συγκρούονται, η διατήρηση της ενέργειας εξασφαλίζει ότι αυτή η ενέργεια πηγαίνει στο τεσσάρων διαστάσεων εσωτερικό τους. Και αυτή η ενέργεια αναγκάζει τις βράνες να επεκτείνονται βίαια. "Δημιουργεί μια τεράστια έκρηξη του διαστήματος, αυτό που ονομάζουμε Μεγάλη Έκρηξη", λέει ο Turok. Φυσικά, η Μεγάλη Έκρηξη ήταν κάτι περισσότερο από μια βίαια επέκταση του απολύτως κενού διαστήματος. Εμείς, και η ύλη από την οποία αποτελούμαστε, είμαστε μάρτυρες γι αυτό. Εδώ, ο Einstein έχει κάτι σημαντικό να μας πει. Το 1905, ανακάλυψε ότι η μάζα είναι μια μορφή ενέργειας. Συνεπώς, όχι μόνο μπορεί η μάζα να μετατραπεί σε άλλες μορφές ενέργειας, αλλά κι άλλες μορφές ενέργειας μπορούν να μετατραπούν σε μάζα. Έτσι, η ενέργεια της σύγκρουσης των βρανών καταλήγει όχι μόνο στην εκπληκτική διαστολή του κενού διαστήματος αλλά και στη δημιουργία της ύλης - ένα καυτό πυροτέχνημα - βολίδα - θεμελιωδών σωματιδίων. Αυτό δημιουργεί την καυτή Μεγάλη Έκρηξη. Εάν το σενάριο αυτό είναι σωστό, τότε η επόμενη εξέλιξη του σύμπαντος μας είναι λίγο πολύ η ίδια όπως γίνεται αποδεκτή από όλους. Καθώς ο χώρος της βράνης μας εξερράγη και μεγάλωσε, η διαστολή έψυξε γρήγορα την πύρινη βολίδα της Μεγάλης Έκρηξης. Τελικά, όταν ήταν αρκετά ψυχρή, σχηματίστηκαν οι γαλαξίες και τα αστέρια από τα παγωμένα συντρίμμια. Και, μια ημέρα, μετά από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, μια ομάδα φυσικών στον τρίτο πλανήτη ενός μη σημαντικού άστρου σε έναν μη αξιοπρόσεκτο γαλαξία είχε την ιδέα ότι μια σύγκρουση μεταξύ κάποιων ιδιαίτερων οντοτήτων, των λεγόμενων βρανών, επιτέλους δίνει μια εξήγηση για όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας. Ο Marcus Chown είναι ο συγγραφέας του βιβλίου 'The Universe Next Door'