Αν υπάρχει ζωή στο σύμπαν, ίσως τότε θα είναι σε κάποια άλλη διάσταση, πολύ ανώτερη από την τρισδιάστατη που αντιλαμβανόμαστε
Κανένα πείραμα δεν μπόρεσε να το επαναλάβει, ακόμη κι αν ήταν κάτω από τις ιδανικότερες συνθήκες της Γης , η σταθεροποιητική Σελήνη, οι τεκτονικές πλάκες και με τα σωστά χημικά μείγματα, τα αποτελέσματα των πειραμάτων από επιστήμονες, ήταν απίθανα κι ίσως μια στο τρισεκατομμύριο
Επίσης υπάρχει και το φίλτρο της εξέλιξης της μικροβιακής ζωής, που είναι κοινή , αλλά το άλμα προς τα νοήμονα όντα , είναι μεγάλο και μπορεί να απαιτεί μια σειρά καταστροφών, μέσα από διάφορα ατυχήματα κάτι που καταντά διασκεδαστικά γελοίο
ΠΡΟΣΠΑΘΟΎΝ ΝΑ ΑΠΟΔΕΊΞΟΥΝ ΔΗΛΑΔΉ ΤΙ;
Ότι υπήρξε μια κοσμική λοταρία κι εμείς πήρανε αυτό το λαχνό ;
Τότε το σύμπαν, θα είναι γεμάτο με αζήτητους λαχνούς... , Κι αν ακόμα υπάρχει , κάποιο είδος ζωής στο σύμπαν, τότε μας χωρίζει η απεραντοσύνη του χώρου και του χρόνου .
Γιατί αν η διαίσθηση μας είναι σωστή στο ότι πιστεύουμε πως, δεν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν τότε αυτή η ζωή θα ζει σε κάποια ανώτερη διάσταση που εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε με την τρισδιάστατη φύση μας
Μπορεί τελικά να είμαστε ουσιαστικά μόνοι κι αυτό προκύπτει μέσα από όλες τις θεωρίες που έχουμε μάθει κι ακούσει η διαβάσει .
Προς το παρών είμαστε ο μοναδικός πολιτισμός στο άπειρο σύμπαν και τίποτα δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί, αν δεν υπάρξουν κάποια νέα στοιχεία που να στηρίζουν το αντίθετο .
Όπως και να το κάνουμε είναι τρομακτικό και το να είμαστε μόνοι μας στο απέραντο σύμπαν , αλλά και το να μην είμαστε
Τι να συμβαίνει λοιπόν ;
Όταν η διαίσθηση μας , κάτι μέσα μας που δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε κι είναι στο πίσω μέρος του νου μας , μας λέει ότι δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν
Πως μπορούμε να εξηγήσουμε αυτό ;
Αν δεν είμαστε μόνοι τότε υπάρχει η εκδοχή μια κάποια άλλη πολιτισμική κοινότητα , οι πολλές πολιτισμικές κοινότητες , να είναι εχθρικές στη δική μας , αλλά υπάρχει και η πιθανότητα να είναι και φιλικές
H Γη, «μια μοναχική κουκκίδα στο αχανές κοσμικό σκοτάδι που μας περιβάλλει», τρεμοφέγγει σε μια θάλασσα σιωπηλών, αδιάφορων αστεριών.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΤΥΧΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
Από όσα έχουμε μάθει για τη σύστασή της αφενός ή για την κατανομή της αφετέρου, γνωρίζουμε ότι η ζωή είναι μια τόσο αναπόφευκτη φάση της πλανητικής εξέλιξης όσο είναι ο χαλαζίας ή ο άστριος ή το αζωτούχο έδαφος. Όλα αυτά είναι απλώς εκδηλώσεις χημικής συγγένειας.
Οι μακρινοί γαλαξίες απομακρύνονται από εμάς με επιταχυνόμενο ρυθμό. Ακόμα κι αν η εξωγήινη διαστολή είναι απειροελάχιστα σπάνια, σε ένα άπειρο σύμπαν, κάθε φυσικά πιθανό σενάριο, όσο παράξενο κι αν είναι, θα υπάρχει. Ο Στίβεν Χόκινγκ και άλλοι φυσικοί υποστηρίζουν την ύπαρξη «πολλών συμπάντων», διογκώνοντας έτσι την έννοια των απείρων και των μορφών ζωής. Τέτοιες πιθανότητες μπορεί να είναι φιλοσοφικά διασκεδαστικές, αλλά είναι πρακτικά άσχετες. Δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε ή ακόμα και να μετρήσουμε άμεσα οτιδήποτε σχετικά με αυτήν την απεριόριστη απεραντοσύνη επειδή βρίσκεται πέρα από τον κοσμικό ορίζοντα, την απόσταση που ορίζεται από το πόσο μακριά μπορεί να ταξιδέψει το φως στην εποχή του σύμπαντος. Η μεγαλύτερη αναμονή δεν θα βοηθήσει: Το σύμπαν μεγαλώνει και διαστέλλεται μακριά μας. Στην πραγματικότητα, για σκοπούς επικοινωνίας το όριο είναι ακόμη πιο αυστηρό. Το σύμπαν δεν διαστέλλεται απλώς — επιταχύνεται προς τα έξω, και ο αστροφυσικός του Χάρβαρντ, Άβι Λόεμπ, έχει δείξει ότι το φως που στέλνεται από τη Γη σήμερα δεν μπορεί ποτέ να φτάσει τους γαλαξίες των οποίων το φως χρειάστηκε περίπου 10 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει σε εμάς. Παρόλο που βρίσκονται μέσα στον κοσμικό μας ορίζοντα, τέτοιοι γαλαξίες είναι για πάντα πέρα από την εμβέλειά μας και υποχωρούν γρήγορα. Ακόμα κι αν το σύμπαν διαρκέσει για πάντα, τυχόν εξωγήινοι εκεί δεν θα απολαύσουν ποτέ τις αδέσποτες μεταδόσεις μας του " Αγαπώ τη Λούσι" .

Οι μακρινοί γαλαξίες απομακρύνονται από εμάς με επιταχυνόμενο ρυθμό. Ακόμα κι αν η εξωγήινη διαστολή είναι απειροελάχιστα σπάνια, σε ένα άπειρο σύμπαν, κάθε φυσικά πιθανό σενάριο, όσο παράξενο κι αν είναι, θα υπάρχει. Ο Στίβεν Χόκινγκ και άλλοι φυσικοί υποστηρίζουν την ύπαρξη «πολλών συμπάντων», διογκώνοντας έτσι την έννοια των απείρων και των μορφών ζωής. Τέτοιες πιθανότητες μπορεί να είναι φιλοσοφικά διασκεδαστικές, αλλά είναι πρακτικά άσχετες. Δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε ή ακόμα και να μετρήσουμε άμεσα οτιδήποτε σχετικά με αυτήν την απεριόριστη απεραντοσύνη επειδή βρίσκεται πέρα από τον κοσμικό ορίζοντα, την απόσταση που ορίζεται από το πόσο μακριά μπορεί να ταξιδέψει το φως στην εποχή του σύμπαντος. Η μεγαλύτερη αναμονή δεν θα βοηθήσει: Το σύμπαν μεγαλώνει και διαστέλλεται μακριά μας. Στην πραγματικότητα, για σκοπούς επικοινωνίας το όριο είναι ακόμη πιο αυστηρό. Το σύμπαν δεν διαστέλλεται απλώς — επιταχύνεται προς τα έξω, και ο αστροφυσικός του Χάρβαρντ, Άβι Λόεμπ, έχει δείξει ότι το φως που στέλνεται από τη Γη σήμερα δεν μπορεί ποτέ να φτάσει τους γαλαξίες των οποίων το φως χρειάστηκε περίπου 10 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει σε εμάς. Παρόλο που βρίσκονται μέσα στον κοσμικό μας ορίζοντα, τέτοιοι γαλαξίες είναι για πάντα πέρα από την εμβέλειά μας και υποχωρούν γρήγορα. Ακόμα κι αν το σύμπαν διαρκέσει για πάντα, τυχόν εξωγήινοι εκεί δεν θα απολαύσουν ποτέ τις αδέσποτες μεταδόσεις μας του " Αγαπώ τη Λούσι" .

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου